1 Yunus béliqning qarnida turup Perwerdigargha mundaq dua qildi: —

2 «Men derd-elimimdin Perwerdigargha peryad kötürdum,

U manga ijabet qildi.

Men tehtisaraning tektidin peryad qildim,

Sen awazimgha qulaq salding.□«Tehtisara» — (ibraniy tilida «shéol») «yer astidiki saray» (yeni, «tekt sarayi»), ölgenlerning rohliri baridighan, qiyamet künini kütidighan jayni körsitidu. Yunus özini ölüp, tehtisaragha chüshkendek hés qilidu. Yene bir mumkinchiliki barki, u béliq qarnida heqiqeten ölgen, andin Xuda uni (béliqning aghzidin chiqqanda) tirildürgen.  [b]

3 Chünki Sen méni déngiz tektige, déngiz qarnigha tashliwetting,

Kelkün éqinliri méni arisigha éliwaldi,

Séning barliq dolqunliring hem örkeshliring üstümdin ötüp ketti;[c]

4 We men: «Men neziringdin tashliwétilgenmen;

Biraq men yenila muqeddes ibadetxananggha qarap ümid bilen telmürimen» — dédim.□«Biraq men ... telmürimen» — bashka birxil terjimisi: «Men qandaqmu muqeddes ibadetxananggha ümid bilen telmürep qaraymen?».

5 Sular méni yutup ketküdek derijide oriwaldi,

Déngiz tekti méni qapsiwaldi;

Déngiz chöpliri béshimgha chirmishiwaldi.

6 Men taghlarning teglirigiche chüshüp kettim;

Yer-zémin tégidiki taqaqlar méni ebedil’ebedkiche qamap qoydi;

Halbuki, Sen jénimni hang ichidin chiqarding, i Perwerdigar Xudayim.

7 Jénim ichimde halidin ketkende Perwerdigarni ésimge keltürdum,

Duayim Sanga yétip,

Muqeddes ibadetxananggha kirip keldi.

8 Bimene erzimes butlargha choqun’ghanlar özige nésip bolghan méhribanliqtin mehrum bolidu.

9 Biraq men bolsam teshekkür sadayim bilen Sanga qurbanliq qilimen;

Men ichken qesemlirimni Séning aldingda ada qilimen.

Nijat-qutquzush Perwerdigardindur!»[e]

10 Perwerdigar béliqqa buyrudi, béliq Yunusni quruqluqqa qey qildi.