1-2 Нәғмичиләрниң бешиға тапшурулуп, тарлиқ сазлар билән челинсун, дәп йезилған күй-нахша: —

Худа бизгә меһри-шәпқәт көрситип, бизни бәрикәтләп,

Өз җамалиниң нурини үстимизгә чачқай!

Селаһ![a]

3 Шундақ қилғанда йолуң пүткүл җаһанда,

Қутулдуруш-ниҗатлиғиң барлиқ әлләр арисида аян болиду.

4 Барлиқ қовмлар Сени мәдһийилигәй, и Худа;

Барлиқ қовмлар Сени мәдһийилигәй!

5 Җими қовмлар хошаллиқ билән тәнтәнә қилип күйлигәй,

Чүнки Сән хәлиқ-милләтләргә адиллиқ билән һөкүм чиқирисән,

Йәр йүзидики таипиләрни, Сән йетәкләйсән;

Селаһ.

6 Барлиқ қовмлар Сени мәдһийилигәй, и Худа;

Барлиқ қовмлар Сени мәдһийилигәй!

7 Вә йәр-зимин көклирини үндүриду;

Худа, бизниң Худайимиз, бизни бәрикәтләйду;

8 Худа бизни бәрикәтләйду;

Шуниң билән йәр йүзндикиләр чәт-яқиларғичә униңдин әйминишиду!