1-2 Нәғмичиләрниң бешиға тапшурулуп, «Һалак қилмиғайсән» дегән аһаңда оқулсун дәп, Давут язған «Миқтам» күйи, (у Саул падишадин қечип, өңкүрдә йошурунувалған чағда йезилған): —

И Худа, маңа шәпқәт көрсәткәйсән,

Маңа шәпқәт көрсәткәйсән,

Чүнки җеним Сени панаһим қилди.

Мошу балаю-апәт өтүп кәткичә, қанатлириң сайисидә панаһ тапимән. □«Давут язған «Миқтам» күйи» — «Миқтам» 16-күйдики изаһатни көрүң. «У Саул падишадин қечип, өңкүрдә йошурунувалған чағда йезилған» — бу вақиәләр «1Сам.» 24-бапта баян қилиниду.  [b]

3 Худаға, йәни Һәммидин Алий Болғучиға,

Өзүм үчүн һәммини орунлайдиған Тәңригә нида қилимән;

4 У әрштин ярдәм әвәтип мени қутқузиду;

Маңа қарап нәпси йоғинап, мени қоғлаватқанларни У рәсва қилиду;

Селаһ;

Худа Өз меһри-шәпқити вә һәқиқитини әвәтиду!

5 Җеним ширлар арисида қалди;

Мән нәпәси ялқун кәби болғанлар арисида ятимән!

Адәм балилири —

Уларниң чишлири нәйзә-оқлардур,

Уларниң тили — өткүр қиличтур!

6 И Худа, әршләрдин жуқури улуқланғайсән,

Шан-шәривиң йәр йүзини қаплиғай![c]

7 Улар қәдәмлиримгә тор қурди;

Җеним егилип кәтти;

Улар мениң йолумға орәк колиған еди,

Лекин өзлири ичигә чүшүп кәтти.[d]

8 Ирадәм чиң, и Худа, ирадәм чиң;

Мән мәдһийә нахшиларни ейтип,

Бәрһәқ Сени күйләймән![e]

9 Ойған, и роһум!

И нәғмә-сазлирим, ойған!

Мән сәһәр қуяшиниму ойғитимән! □«Ойған, и роһум!» — бу айәттики «роһум» ибраний тилидики «шан-шәривим» дегән сөзниң тәрҗимси. «Нәғмә-сазлирим!» ибраний тилида «лира (равабдәк бир саз) вә чилтар»ни билдүриду.

10 Мән хәлиқ-милләтләр арисида сени улуқлаймән, и Рәб;

Әлләр арисида Сени күйләймән! [g]

11 Чүнки өзгәрмәс муһәббитиң әршләргә йәткидәк улуқдур;

Һәқиқитиң булутларға тақашти. [h]

12 И Худа, әршләрдин жуқури улуқланғайсән,

Шан-шәривиң йәр йүзини қаплиғай!