1 Даналиқ өзигә бир өй селип,

Униң йәттә түврүгини орнатти.

2 У маллирини союп,

Есил шараплирини арилаштуруп тәйярлап,

Зияпәт дәстихинини яйди;

3 Дедәклирини меһман чақиришқа әвәтти,

Өзи шәһәрниң әң егиз җайлирида туруп:[a]

4 «И саддилар, бу йәргә келиңлар, — дәп чақириватиду;

Наданларға:

5 Қени, нанлиримдин еғиз тегип,

Мән арилаштуруп тәйярлиған шараплардин ичиңлар;

6 Наданлар қатаридин чиқип, һаятқа еришиңлар,

Йоруқлуқ йолида меңиңлар», — дәватиду.

7 Һакавурларға тәнбиһ бәргүчи аһанәткә учрайду,

Қәбиһләрни әйиплигүчи өзигә дағ кәлтүриду.

8 Һакавурларни әйиплимә, чүнки у саңа өч болуп қалиду;

Һалбуки, дана кишини әйиплисәң, у сени сөйиду.[b]

9 Дана адәмгә дәвәт қилсаң, әқли техиму толуқ болиду;

Һәққаний адәмгә дурус йол көрсәтсәң,

Билими техиму ашиду.

10 Пәрвәрдигардин әйминиш даналиқниң башлинишидур,

Муқәддәс болғучини тонуш йоруқлуқтур.[c]

11 Мән даналиқ сәндә болсам, күнлириңни узартимән,

Өмрүңниң жиллири көпийәр.[d]

12 Сәндә даналиқ болса, пайдини көридиған өзүңсән,

Даналиқни мазақ қилсаң зиян тартидиғанму өзүңсән.

13 Надан хотун ағзи бисәрәмҗан, әқилсиздур,

Һеч немә билмәстур.[e]

14 У ишик алдида олтирип,

Шәһәрниң әң егиз җайлирида орун елип,

15 Удул өтүп кетиватқанларға:

16 «Кимки садда болса, бу йәргә кәлсун!» — дәватиду,

Вә әқилсизләрни:

17 «Оғрилиқчә ичкән су татлиқ болиду,

Оғрилап йегән нан тәмлик болиду!» — дәп чарқиватиду.[f]

18 Лекин чақирилғучи өлүкләрниң униң өйидә ятқанлиғидин бехәвәрдур,

Униң бурунқи меһманлириниң аллиқачан тәһтисараниң тәглиригә чүшүп кәткәнлигини у сәзмәс.□«тәһтисараниң тәглири» — «тәһтисара» (ибраний тилида «шеол») өлүкләрниң роһлири қиямәт күнини күтидиған йәр.  [h]