1 Bu şeylerden sonra biri Yosef'e, “Bak, baban hasta” dedi. Yosef iki oğlu Manaşşe ve Efraim'i yanına aldı. 2 Biri Yakov'a, “İşte, oğlun Yosef geliyor” dedi. İsrael kendini toparlayıp yatağın üzerine oturdu. 3 Yakov Yosef'e şöyle dedi: “Her Şeye Gücü Yeten Tanrı, Kenan diyarında, Luz'da bana görünerek beni kutsadı. 4 Bana, ‘Seni verimli kılacağım ve çoğaltacağım. Seni uluslar topluluğu yapacağım. Bu diyarı senden sonra sonsuzda dek mülk olarak senin soyuna vereceğim’ dedi. 5 Şimdi, ben senin yanına Mısır'a gelmeden önce Mısır ülkesinde doğmuş olan iki oğlun benimdir. Efraim ve Manaşşe, Ruven ve Şimon gibi benim olacaklar. 6 Onlardan sonra sana doğacak olan soyun senin olacaklar. Miraslarında kardeşlerinin adına göre çağırılacaklardır. 7 Bana gelince, Paddan'dan geldiğimde, Efrat'a daha biraz mesafe varken, Kenan diyarında, yolda Rahel yanımda öldü ve onu Efrat (Beytlehem de denir) yolunda oraya gömdüm.”
8 İsrael Yosef’in oğullarını görünce, “Bunlar kim?” dedi.
9 Yosef babasına, “Tanrı'nın burada bana verdiği oğullarımdır” dedi.
19 Babası koymak istemedi ve “Biliyorum oğlum, biliyorum” dedi. “O da bir halk olacak ve o da büyük olacak. Ancak küçük kardeşi ondan daha büyük olacak ve onun soyu uluslar topluluğu olacak.” 20 O gün onları kutsayarak, “ ‘Tanrı seni Efraim ve Manaşşe gibi etsin’ diyerek İsrael sizin adınızla kutsayacak” dedi. Efraim'i Manaşşe'nin önüne geçirdi. 21 İsrael Yosef’e, “Ben ölüyorum” dedi, “Ama Tanrı sizinle olacak ve sizi yeniden atalarınızın ülkesine götürecek. 22 Ben sana kardeşlerinden bir pay fazla veriyorum, onu kılıcımla ve yayımla Amorlular’ın elinden aldım.”
<- YARATILIŞ 47YARATILIŞ 49 ->