Elişa, “Yaşayan Yahve'nin ve senin canının hakkı için senden ayrılmayacağım” dedi. Böylece Beytel'e indiler.

3 Beytel'deki peygamberlerin oğulları çıkıp Elişa'nın yanına geldiler ve ona, “Bugün Yahve'nin efendini senin üzerinden alacağını biliyor musun?” dediler.

Elişa, “Evet, biliyorum. Susun.” dedi.

4 Eliya, Elişa'ya, “Lütfen burada bekle, çünkü Yahve beni Yeriha'ya gönderdi” dedi.

Elişa, “Yaşayan Yahve'nin ve senin canının hakkı için senden ayrılmayacağım” dedi. Böylece Yeriha'ya geldiler.

5 Yeriha'da bulunan peygamber oğulları Elişa'nın yanına varıp, “Yahve'nin bugün efendini senin üzerinden alacağını biliyor musun?” dediler.

Elişa, “Evet, biliyorum. Susun.” diye karşılık verdi.

6 Eliya ona, “Lütfen burada bekle, çünkü Yahve beni Yarden'e gönderdi” dedi.

O da, “Yaşayan Yahve'nin ve senin canının hakkı için senden ayrılmayacağım” dedi. Sonra ikisi de yola koyuldular. 7 Peygamber oğullarından elli kişi gidip onların karşısında, uzakta durdular. İkisi de Yarden'in yanında durdular. 8 Eliya cübbesini alıp yuvarladı, sulara vurdu; sular bu tarafa ve o tarafa ikiye bölündüler. İkisi de kuru toprak üzerinde karşıya geçtiler. 9 Geçtiklerinde, Eliya Elişa'ya, “Senden alınmadan önce senin için ne yapayım, iste” dedi.

Elişa, “Lütfen ruhunun iki payı üzerimde olsun” dedi.

10 Eliya, “Zor bir şey istedin. Eğer senden alındığımda beni görürsen, sana öyle olacak; ama eğer görmezsen, öyle olmayacak.” dedi.

11 Devam edip konuşurlarken, işte, ateşten bir araba ve ateşten atlar onları ayırdı; ve Eliya bir kasırga ile cennete çıktı. 12 Elişa bunu gördü ve bağırdı, “Babam, babam, İsrael’in arabaları ve atlıları!”

Onu bir daha görmedi. Sonra kendi giysilerini tuttu ve onları ikiye yırttı. 13 Eliya’nın üzerinden düşen cübbesini de aldı ve geri dönüp Yarden kıyısında durdu. 14 Eliya'nın üzerinden düşen cübbesini aldı, sulara vurdu ve şöyle dedi, “Eliya’nın Tanrısı Yahve nerede?” O da sulara vurunca, sular ikiye ayrıldı ve Elişa karşıya geçti.

15 Yeriha'da karşısında duran peygamber oğulları onu karşıdan görünce, “Eliya'nın ruhu Elişa'nın üzerinde duruyor” dediler. Onu karşılamak için geldiler ve önünde yere kapandılar. 16 Ona, “Bak, hizmetkârlarının yanında elli güçlü adam var. Lütfen gidip efendini arasınlar. Belki de Yahve'nin Ruhu onu kaldırıp bir dağa ya da vadiye koymuştur.” dediler.

O, “Göndermeyin” dedi.

17 Utanana kadar onu sıkıştırdıklarında, “Gönderin” dedi.

Bunun üzerine elli adam gönderdiler; ve üç gün aradılar, ama onu bulamadılar. 18 Yeriha'da kalırken yanına döndüler; ve onlara, “Size 'Gitmeyin' demedim mi?” dedi.

19 Kentin adamları Elişa'ya, “İşte, lütfen, efendimin gördüğü gibi bu kentin durumu iyidir; sular kötü ve toprak ürünsüz” dediler.

20 Elişa, “Bana yeni bir testi getirin, içine tuz koyun” dedi. O zaman testiyi ona getirdiler. 21 Suların kaynağına çıktı, içine tuz attı ve şöyle dedi: “Yahve diyor ki, ‘Bu suları iyileştirdim. Oradan artık ölüm ve ürünsüz çoraklık olmayacaktır.’ ” 22 Böylece Elişa’nın söylediği söz uyarınca, sular bugüne dek iyileşti.

23 Oradan Beytel’e çıktı. Yoldan yukarı çıkarken, kentten bazı gençler çıkıp onunla alay ettiler ve ona, “Çık, kel adam! Çık, kel adam!” dediler. 24 Arkasına baktı, onları gördü ve Yahve'nin adıyla onları lanetledi. O zaman ormandan iki dişi ayı çıktı ve o gençlerden kırk ikisini parçaladı. 25 Oradan Karmel Dağı'na gitti, oradan da Samariya'ya döndü.

<- 2. KRALLAR 12. KRALLAR 3 ->