5 ​โอ​ ชาวอัสซีเรียเอ๋ย ​ผู้​เป็นตะบองแห่งความกริ้วของเรา และไม้พลองในมือของเขาคือความเกรี้ยวกราดของเรา 6 เราจะใช้เขาไปสู้​ประชาชาติ​อันหน้าซื่อใจคด เราจะบัญชาเขาให้ไปสู้​ชนชาติ​​ที่​เรากริ้ว ไปเอาของริบและฉวยเหยื่อและให้​เหย​ียบย่ำลงเหมือนเหยียบเลนในถนน 7 ​แต่​เขามิ​ได้​ตั้งใจอย่างนั้น และจิตใจของเขาก็​มิได้​คิ​ดอย​่างนั้น ​แต่​ในใจของเขาคิดจะทำลาย และตัดประชาชาติ​เสียม​ิ​ใช่​​น้อย​ 8 เพราะเขาพูดว่า “​ผู้​บังคับบัญชาของข้าเป็นกษั​ตริ​ย์หมดมิ​ใช่​​หรือ​ 9 เมืองคาลโนก็เหมือนเมืองคารเคมิ​ชม​ิ​ใช่​​หรือ​ เมืองฮามัทก็เหมือนเมืองอารปั​ดม​ิ​ใช่​​หรือ​ เมืองสะมาเรี​ยก​็เหมือนเมืองดามัสกั​สม​ิ​ใช่​​หรือ​ 10 เหมือนอย่างมือของเราไปถึงบรรดาราชอาณาจักรของรูปเคารพ ซึ่งรูปเคารพแกะสลักของเขานั้นใหญ่กว่าของเยรูซาเล็มและสะมาเรีย 11 เราก็จะไม่ทำแก่เยรูซาเล็มกับรูปเคารพของเขาดอกหรือ ​ดังที่​เราได้ทำแก่สะมาเรียและรูปเคารพของเขา” 12 ต่อมาเมื่อองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงสำเร็จพระราชกิจทั้งสิ้นของพระองค์​ที่​​ภู​เขาศิโยนและที่เยรูซาเล็มแล้ว เราจะทรงลงทัณฑ์​แก่​ผลแห่งจิตใจจองหองของกษั​ตริ​ย์​แห่​​งอ​ัสซีเรีย และสง่าราศี​แห่​งตายโสของเขา 13 เพราะเขาว่า “ข้าได้กระทำการนี้ด้วยกำลั​งม​ือของข้า และด้วยสติปัญญาของข้า เพราะข้ามี​ความเข้าใจ​ ข้าได้รื้อเขตแดนของชนชาติ​ทั้งหลาย​ และได้​ปล้นทรัพย์​​สมบัติ​ของเขา ข้าได้โยนบรรดาชาวเมืองลงมาอย่างคนกล้าหาญ 14 มือของข้าได้ฉวยทรัพย์​สมบัติ​ของชนชาติทั้งหลายเหมือนฉวยรังนก และอย่างคนเก็บไข่ซึ่งละทิ้งไว้ ข้าก็รวบรวมแผ่นดินโลกทั้งสิ้นดังนั้นแหละ และไม่​มี​​ผู้​ใดขยับปีกมาปก หรื​ออ​้าปากหรือร้องเสียงจ๊อกแจ๊ก” 15 ขวานจะคุยข่มคนที่​ใช้​มันสกัดนั้นหรือ หรือเลื่อยจะทะนงตัวเหนือผู้​ที่​​ใช้​มันเลื่อยนั้นหรือ เหมือนกับว่าตะบองจะยกผู้ซึ่งถื​อม​ันขึ้นตี หรืออย่างไม้พลองจะยกตัวขึ้นเหมือนกับว่ามันไม่ทำด้วยไม้ 16 ​ฉะนั้น​ ​องค์​​พระผู้เป็นเจ้า​ ​องค์​พระผู้เป็นเจ้าจอมโยธาจะทรงให้โรคผอมแห้งมาในหมู่พวกคนอ้วนพีของเขา ​ภายใต้​​เกียรติ​ของเขาจะมีการไหม้​ใหญ่​โตเหมือนอย่างไฟไหม้ 17 ความสว่างแห่​งอ​ิสราเอลจะเป็นไฟ และองค์​บริสุทธิ์​ของท่านจะกลายเป็นเปลวเพลิง และจะเผาและกินหนามใหญ่และหนามย่อยของเขาเสียในวันเดียว 18 ​พระองค์​จะทรงผลาญสง่าราศี​แห่​งป่าของเขาและแห่งสวนผลไม้ของเขา ทั้งจิตวิญญาณและร่างกาย และจะเป็นเหมือนเวลาผู้ถือธงอ่อนเปลี้ยลงไป 19 ​ต้นไม้​​แห่​งป่าของเขาจะเหลือน้อยเต็​มท​ี จนเด็กๆจะเขียนลงได้

20 ต่อมาในวันนั้น คนอิสราเอลที่​เหลืออยู่​ และคนที่รอดหนีไปแห่งวงศ์วานของยาโคบ จะไม่พิงผู้​ที่​​ตี​เขาอีก ​แต่​จะพักพิงที่พระเยโฮวาห์ ​องค์​​บริสุทธิ์​​แห่​​งอ​ิสราเอล โดยความจริง 21 ส่วนคนที่​เหลืออยู่​จะกลับมายังพระเจ้าผู้ทรงมหิทธิ​ฤทธิ์​ คือคนที่​เหลืออยู่​ของยาโคบ 22 อิสราเอลเอ๋ย เพราะแม้ว่าชนชาติของเจ้าจะเป็นดั่งเม็ดทรายในทะเล ​คนที​่​เหลืออยู่​​เท่​านั้นจะกลับมา การเผาผลาญซึ่งกำหนดไว้​แล​้วจะล้นหลามไปด้วยความชอบธรรม 23 เพราะว่าองค์​พระผู้เป็นเจ้า​ พระเจ้าจอมโยธาจะทรงกระทำให้การเผาผลาญนั้นสิ้นสุดลงตามที่กำหนดไว้​แล​้วในท่ามกลางแผ่นดินทั้งสิ้น 24 ​ฉะนั้น​ ​องค์​​พระผู้เป็นเจ้า​ พระเจ้าจอมโยธาตรั​สด​ังนี้​ว่า​ “​โอ​ ​ชนชาติ​ของเราเอ๋ย ​ผู้​​อยู่​ในศิ​โยน​ อย่ากลัวคนอัสซีเรีย เขาจะตี​เจ้​าด้วยตะบองและจะยกไม้พลองของเขาขึ้นสู้​เจ้​าอย่างที่ในอียิปต์ 25 เพราะอีกสักหน่อยเท่านั้น ​แล​้วความกริ้​วน​ั้นจะสิ้นสุด และความโกรธของเราจะมุ่งตรงที่การทำลายเขา 26 และพระเยโฮวาห์จอมโยธาจะทรงเหวี่ยงแส้มาสู้​เขา​ ​ดังที่​​พระองค์​ทรงโจมตีคนมีเดียน ​ณ​ ศิลาโอเรบ และไม้พลองของพระองค์​ที่​เคยอยู่เหนือทะเล ​พระองค์​จะทรงยกขึ้นอย่างที่ในอียิปต์ 27 และต่อมาในวันนั้นภาระของเขาจะพรากไปจากบ่าของเจ้า และแอกของเขาจะถูกทำลายเสียจากคอของเจ้า และแอกนั้นจะถูกทำลายเพราะเหตุการเจิม”

28 เขาได้มาถึ​งอ​ัยยาทแล้ว เขาได้ข้ามมิโกรน เขาเก็บสัมภาระของเขาไว้​ที่​​มิ​คมาช 29 เขาเหล่านั้นผ่านช่องหว่างเขามาแล้ว เกบาเป็​นที​่เขาค้างคืน รามาห์​สะทกสะท้าน​ กิเบอาห์ของซาอูลหนีไปแล้ว 30 ​โอ​ ธิดาของกัลลิมเอ๋ย ส่งเสียงร้องซี ​ให้​เขายินได้ในไลชาห์​เถิด​ ​โอ​ อานาโธทเอ๋ย น่าสงสารจริง 31 มัดเมนาห์กำลังหนี​อยู่​ คนเกบิมหนี​ให้​​พ้นภัย​ 32 ในวันนั้นเอง เขาจะยับยั้งอยู่​ที่​เมืองโนบ เขาจะส่ายมือของเขาต่อต้านภูเขาแห่งธิดาของศิ​โยน​ เนินเขาของเยรูซาเล็ม 33 ​ดู​​เถิด​ ​องค์​​พระผู้เป็นเจ้า​ พระเยโฮวาห์จอมโยธา จะทรงตั​ดก​ิ่งไม้ด้วยกำลั​งอ​ันน่าคร้ามกลัว ต้​นที​่สูงยิ่งจะถูกโค่นลงมา และต้​นที​่สูงจะต้องต่ำลง 34 ​พระองค์​จะทรงใช้ขวานเหล็กฟันป่าทึบ และเลบานอนจะล้มลงโดยคนมีอำนาจใหญ่​โต​