என் சகோதரனாய் இருந்திருந்தால் நலமாயிருந்திருக்குமே!

நான் உம்மை முத்தம் செய்திருப்பேன்;

யாரும் என்னை இகழமாட்டார்கள்.

எனக்குக்[a] கற்றுக்கொடுத்தவளிடம் கொண்டு வந்திருப்பேன்.

குடிப்பதற்கு வாசனையுள்ள திராட்சை இரசத்தையும்

நான் உமக்குக் குடிக்கத் தருவேன்.

அவருடைய வலதுகை என்னை அணைத்துக்கொள்கிறது.

காதலைத் தட்டி எழுப்பவேண்டாம்,

அது தானே விரும்பும்வரை எழுப்பவேண்டாம்.

பாலைவனத்திலிருந்து வருகிற இவள் யார்?

அங்குதான் உமது தாய் உம்மைப் பெற்றெடுத்தாள்,

பிரசவ வேதனைப்பட்ட அவள், அங்குதான் உம்மைப் பெற்றெடுத்தாள்.

முத்திரையைப்போல் பதித்துக்கொள்ளும்;

பாதாளத்தைப்போல கொடியது,

அதின் ஜூவாலை பெரிதாயிருக்கிறது.

ஆறுகள் அதை அடித்துக்கொண்டு போகாது.

ஒருவன் தனது எல்லா செல்வங்களையும் கொடுத்தாலும்,

அது[b] முற்றிலும் அவமதிக்கப்படும்.

அவள் மார்பகங்கள் இன்னும் வளர்ச்சியடையவில்லை.

நம் தங்கைக்காக நாம் என்ன செய்யலாம்?

அவள்மேல் வெள்ளியினால் கோபுரம் அமைப்போம்.

கேதுரு மரப்பலகைப் பதித்து அவளை மூடி மறைப்போம்.

என் மார்பகங்கள் கோபுரங்கள் போலிருக்கின்றன.

அவருடைய கண்களுக்கு மகிழ்ச்சி தருபவளாவேன்.

அவர் தனது திராட்சைத் தோட்டத்தைக் குத்தகைக்காரருக்குக் கொடுத்திருந்தார்.

ஆயிரம் சேக்கல்[d] வெள்ளிக்காசைக் கொண்டுவர வேண்டியிருந்தது.

சாலொமோனே, அந்த ஆயிரம் சேக்கல் உமக்கும்,

அதின் பழங்களைப் பராமரிக்கிறவர்களுக்கு இருநூறு சேக்கலும் உரியதாகும்.

தோட்டத்தில் வசிப்பவளே,

உன் குரலை நான் கேட்கட்டும்.

நறுமணச்செடிகள் நிறைந்த மலைகளின்மேல்,

மரைக்குட்டியைப் போலவும் வாரும்.

<- உன்னதப்பாட்டு 7