Ⅱ ତତୋ ଽନେକେଷୁ ତେଷାଂ ୱିନାଶକମାର୍ଗଂ ଗତେଷୁ ତେଭ୍ୟଃ ସତ୍ୟମାର୍ଗସ୍ୟ ନିନ୍ଦା ସମ୍ଭୱିଷ୍ୟତି|
Ⅲ ଅପରଞ୍ଚ ତେ ଲୋଭାତ୍ କାପଟ୍ୟୱାକ୍ୟୈ ର୍ୟୁଷ୍ମତ୍ତୋ ଲାଭଂ କରିଷ୍ୟନ୍ତେ କିନ୍ତୁ ତେଷାଂ ପୁରାତନଦଣ୍ଡାଜ୍ଞା ନ ୱିଲମ୍ବତେ ତେଷାଂ ୱିନାଶଶ୍ଚ ନ ନିଦ୍ରାତି|
Ⅳ ଈଶ୍ୱରଃ କୃତପାପାନ୍ ଦୂତାନ୍ ନ କ୍ଷମିତ୍ୱା ତିମିରଶୃଙ୍ଖଲୈଃ ପାତାଲେ ରୁଦ୍ଧ୍ୱା ୱିଚାରାର୍ଥଂ ସମର୍ପିତୱାନ୍|
Ⅴ ପୁରାତନଂ ସଂସାରମପି ନ କ୍ଷମିତ୍ୱା ତଂ ଦୁଷ୍ଟାନାଂ ସଂସାରଂ ଜଲାପ୍ଲାୱନେନ ମଜ୍ଜଯିତ୍ୱା ସପ୍ତଜନୈଃ ସହିତଂ ଧର୍ମ୍ମପ୍ରଚାରକଂ ନୋହଂ ରକ୍ଷିତୱାନ୍|
Ⅵ ସିଦୋମମ୍ ଅମୋରା ଚେତିନାମକେ ନଗରେ ଭୱିଷ୍ୟତାଂ ଦୁଷ୍ଟାନାଂ ଦୃଷ୍ଟାନ୍ତଂ ୱିଧାଯ ଭସ୍ମୀକୃତ୍ୟ ୱିନାଶେନ ଦଣ୍ଡିତୱାନ୍;
Ⅶ କିନ୍ତୁ ତୈଃ କୁତ୍ସିତୱ୍ୟଭିଚାରିଭି ର୍ଦୁଷ୍ଟାତ୍ମଭିଃ କ୍ଲିଷ୍ଟଂ ଧାର୍ମ୍ମିକଂ ଲୋଟଂ ରକ୍ଷିତୱାନ୍|
Ⅷ ସ ଧାର୍ମ୍ମିକୋ ଜନସ୍ତେଷାଂ ମଧ୍ୟେ ନିୱସନ୍ ସ୍ୱୀଯଦୃଷ୍ଟିଶ୍ରୋତ୍ରଗୋଚରେଭ୍ୟସ୍ତେଷାମ୍ ଅଧର୍ମ୍ମାଚାରେଭ୍ୟଃ ସ୍ୱକୀଯଧାର୍ମ୍ମିକମନସି ଦିନେ ଦିନେ ତପ୍ତୱାନ୍|
Ⅸ ପ୍ରଭୁ ର୍ଭକ୍ତାନ୍ ପରୀକ୍ଷାଦ୍ ଉଦ୍ଧର୍ତ୍ତୁଂ ୱିଚାରଦିନଞ୍ଚ ଯାୱଦ୍ ଦଣ୍ଡ୍ୟାମାନାନ୍ ଅଧାର୍ମ୍ମିକାନ୍ ରୋଦ୍ଧୁଂ ପାରଯତି,
Ⅹ ୱିଶେଷତୋ ଯେ ଽମେଧ୍ୟାଭିଲାଷାତ୍ ଶାରୀରିକସୁଖମ୍ ଅନୁଗଚ୍ଛନ୍ତି କର୍ତୃତ୍ୱପଦାନି ଚାୱଜାନନ୍ତି ତାନେୱ (ରୋଦ୍ଧୁଂ ପାରଯତି| ) ତେ ଦୁଃସାହସିନଃ ପ୍ରଗଲ୍ଭାଶ୍ଚ|
Ⅺ ଅପରଂ ବଲଗୌରୱାଭ୍ୟାଂ ଶ୍ରେଷ୍ଠା ଦିୱ୍ୟଦୂତାଃ ପ୍ରଭୋଃ ସନ୍ନିଧୌ ଯେଷାଂ ୱୈପରୀତ୍ୟେନ ନିନ୍ଦାସୂଚକଂ ୱିଚାରଂ ନ କୁର୍ୱ୍ୱନ୍ତି ତେଷାମ୍ ଉଚ୍ଚପଦସ୍ଥାନାଂ ନିନ୍ଦନାଦ୍ ଇମେ ନ ଭୀତାଃ|
Ⅻ କିନ୍ତୁ ଯେ ବୁଦ୍ଧିହୀନାଃ ପ୍ରକୃତା ଜନ୍ତୱୋ ଧର୍ତ୍ତୱ୍ୟତାଯୈ ୱିନାଶ୍ୟତାଯୈ ଚ ଜାଯନ୍ତେ ତତ୍ସଦୃଶା ଇମେ ଯନ୍ନ ବୁଧ୍ୟନ୍ତେ ତତ୍ ନିନ୍ଦନ୍ତଃ ସ୍ୱକୀଯୱିନାଶ୍ୟତଯା ୱିନଂକ୍ଷ୍ୟନ୍ତି ସ୍ୱୀଯାଧର୍ମ୍ମସ୍ୟ ଫଲଂ ପ୍ରାପ୍ସ୍ୟନ୍ତି ଚ|
ⅩⅢ ତେ ଦିୱା ପ୍ରକୃଷ୍ଟଭୋଜନଂ ସୁଖଂ ମନ୍ୟନ୍ତେ ନିଜଛଲୈଃ ସୁଖଭୋଗିନଃ ସନ୍ତୋ ଯୁଷ୍ମାଭିଃ ସାର୍ଦ୍ଧଂ ଭୋଜନଂ କୁର୍ୱ୍ୱନ୍ତଃ କଲଙ୍କିନୋ ଦୋଷିଣଶ୍ଚ ଭୱନ୍ତି|
ⅩⅣ ତେଷାଂ ଲୋଚନାନି ପରଦାରାକାଙ୍କ୍ଷୀଣି ପାପେ ଚାଶ୍ରାନ୍ତାନି ତେ ଚଞ୍ଚଲାନି ମନାଂସି ମୋହଯନ୍ତି ଲୋଭେ ତତ୍ପରମନସଃ ସନ୍ତି ଚ|
ⅩⅤ ତେ ଶାପଗ୍ରସ୍ତା ୱଂଶାଃ ସରଲମାର୍ଗଂ ୱିହାଯ ବିଯୋରପୁତ୍ରସ୍ୟ ବିଲିଯମସ୍ୟ ୱିପଥେନ ୱ୍ରଜନ୍ତୋ ଭ୍ରାନ୍ତା ଅଭୱନ୍| ସ ବିଲିଯମୋ ଽପ୍ୟଧର୍ମ୍ମାତ୍ ପ୍ରାପ୍ୟେ ପାରିତୋଷିକେଽପ୍ରୀଯତ,
ⅩⅥ କିନ୍ତୁ ନିଜାପରାଧାଦ୍ ଭର୍ତ୍ସନାମ୍ ଅଲଭତ ଯତୋ ୱଚନଶକ୍ତିହୀନଂ ୱାହନଂ ମାନୁଷିକଗିରମ୍ ଉଚ୍ଚାର୍ୟ୍ୟ ଭୱିଷ୍ୟଦ୍ୱାଦିନ ଉନ୍ମତ୍ତତାମ୍ ଅବାଧତ|
ⅩⅦ ଇମେ ନିର୍ଜଲାନି ପ୍ରସ୍ରୱଣାନି ପ୍ରଚଣ୍ଡୱାଯୁନା ଚାଲିତା ମେଘାଶ୍ଚ ତେଷାଂ କୃତେ ନିତ୍ୟସ୍ଥାଯୀ ଘୋରତରାନ୍ଧକାରଃ ସଞ୍ଚିତୋ ଽସ୍ତି|
ⅩⅧ ଯେ ଚ ଜନା ଭ୍ରାନ୍ତ୍ୟାଚାରିଗଣାତ୍ କୃଚ୍ଛ୍ରେଣୋଦ୍ଧୃତାସ୍ତାନ୍ ଇମେ ଽପରିମିତଦର୍ପକଥା ଭାଷମାଣାଃ ଶାରୀରିକସୁଖାଭିଲାଷୈଃ କାମକ୍ରୀଡାଭିଶ୍ଚ ମୋହଯନ୍ତି|
ⅩⅨ ତେଭ୍ୟଃ ସ୍ୱାଧୀନତାଂ ପ୍ରତିଜ୍ଞାଯ ସ୍ୱଯଂ ୱିନାଶ୍ୟତାଯା ଦାସା ଭୱନ୍ତି, ଯତଃ, ଯୋ ଯେନୈୱ ପରାଜିଗ୍ୟେ ସ ଜାତସ୍ତସ୍ୟ କିଙ୍କରଃ|
ⅩⅩ ତ୍ରାତୁଃ ପ୍ରଭୋ ର୍ୟୀଶୁଖ୍ରୀଷ୍ଟସ୍ୟ ଜ୍ଞାନେନ ସଂସାରସ୍ୟ ମଲେଭ୍ୟ ଉଦ୍ଧୃତା ଯେ ପୁନସ୍ତେଷୁ ନିମଜ୍ଜ୍ୟ ପରାଜୀଯନ୍ତେ ତେଷାଂ ପ୍ରଥମଦଶାତଃ ଶେଷଦଶା କୁତ୍ସିତା ଭୱତି|
ⅩⅪ ତେଷାଂ ପକ୍ଷେ ଧର୍ମ୍ମପଥସ୍ୟ ଜ୍ଞାନାପ୍ରାପ୍ତି ର୍ୱରଂ ନ ଚ ନିର୍ଦ୍ଦିଷ୍ଟାତ୍ ପୱିତ୍ରୱିଧିମାର୍ଗାତ୍ ଜ୍ଞାନପ୍ରାପ୍ତାନାଂ ପରାୱର୍ତ୍ତନଂ|
ⅩⅫ କିନ୍ତୁ ଯେଯଂ ସତ୍ୟା ଦୃଷ୍ଟାନ୍ତକଥା ସୈୱ ତେଷୁ ଫଲିତୱତୀ, ଯଥା, କୁକ୍କୁରଃ ସ୍ୱୀଯୱାନ୍ତାଯ ୱ୍ୟାୱର୍ତ୍ତତେ ପୁନଃ ପୁନଃ| ଲୁଠିତୁଂ କର୍ଦ୍ଦମେ ତଦ୍ୱତ୍ କ୍ଷାଲିତଶ୍ଚୈୱ ଶୂକରଃ||
<- 2 Peter 12 Peter 3 ->