Ⅱ ଇତଶ୍ଚତୁର୍ଦଶୱତ୍ସରେଭ୍ୟଃ ପୂର୍ୱ୍ୱଂ ମଯା ପରିଚିତ ଏକୋ ଜନସ୍ତୃତୀଯଂ ସ୍ୱର୍ଗମନୀଯତ, ସ ସଶରୀରେଣ ନିଃଶରୀରେଣ ୱା ତତ୍ ସ୍ଥାନମନୀଯତ ତଦହଂ ନ ଜାନାମି କିନ୍ତ୍ୱୀଶ୍ୱରୋ ଜାନାତି|
Ⅲ ସ ମାନୱଃ ସ୍ୱର୍ଗଂ ନୀତଃ ସନ୍ ଅକଥ୍ୟାନି ମର୍ତ୍ତ୍ୟୱାଗତୀତାନି ଚ ୱାକ୍ୟାନି ଶ୍ରୁତୱାନ୍|
Ⅳ କିନ୍ତୁ ତଦାନୀଂ ସ ସଶରୀରୋ ନିଃଶରୀରୋ ୱାସୀତ୍ ତନ୍ମଯା ନ ଜ୍ଞାଯତେ ତଦ୍ ଈଶ୍ୱରେଣୈୱ ଜ୍ଞାଯତେ|
Ⅴ ତମଧ୍ୟହଂ ଶ୍ଲାଘିଷ୍ୟେ ମାମଧି ନାନ୍ୟେନ କେନଚିଦ୍ ୱିଷଯେଣ ଶ୍ଲାଘିଷ୍ୟେ କେୱଲଂ ସ୍ୱଦୌର୍ବ୍ବଲ୍ୟେନ ଶ୍ଲାଘିଷ୍ୟେ|
Ⅵ ଯଦ୍ୟହମ୍ ଆତ୍ମଶ୍ଲାଘାଂ କର୍ତ୍ତୁମ୍ ଇଚ୍ଛେଯଂ ତଥାପି ନିର୍ବ୍ବୋଧ ଇୱ ନ ଭୱିଷ୍ୟାମି ଯତଃ ସତ୍ୟମେୱ କଥଯିଷ୍ୟାମି, କିନ୍ତୁ ଲୋକା ମାଂ ଯାଦୃଶଂ ପଶ୍ୟନ୍ତି ମମ ୱାକ୍ୟଂ ଶ୍ରୁତ୍ୱା ୱା ଯାଦୃଶଂ ମାଂ ମନ୍ୟତେ ତସ୍ମାତ୍ ଶ୍ରେଷ୍ଠଂ ମାଂ ଯନ୍ନ ଗଣଯନ୍ତି ତଦର୍ଥମହଂ ତତୋ ୱିରଂସ୍ୟାମି|
Ⅶ ଅପରମ୍ ଉତ୍କୃଷ୍ଟଦର୍ଶନପ୍ରାପ୍ତିତୋ ଯଦହମ୍ ଆତ୍ମାଭିମାନୀ ନ ଭୱାମି ତଦର୍ଥଂ ଶରୀରୱେଧକମ୍ ଏକଂ ଶୂଲଂ ମହ୍ୟମ୍ ଅଦାଯି ତତ୍ ମଦୀଯାତ୍ମାଭିମାନନିୱାରଣାର୍ଥଂ ମମ ତାଡଯିତା ଶଯତାନୋ ଦୂତଃ|
Ⅷ ମତ୍ତସ୍ତସ୍ୟ ପ୍ରସ୍ଥାନଂ ଯାଚିତୁମହଂ ତ୍ରିସ୍ତମଧି ପ୍ରଭୁମୁଦ୍ଦିଶ୍ୟ ପ୍ରାର୍ଥନାଂ କୃତୱାନ୍|
Ⅸ ତତଃ ସ ମାମୁକ୍ତୱାନ୍ ମମାନୁଗ୍ରହସ୍ତୱ ସର୍ୱ୍ୱସାଧକଃ, ଯତୋ ଦୌର୍ବ୍ବଲ୍ୟାତ୍ ମମ ଶକ୍ତିଃ ପୂର୍ଣତାଂ ଗଚ୍ଛତୀତି| ଅତଃ ଖ୍ରୀଷ୍ଟସ୍ୟ ଶକ୍ତି ର୍ୟନ୍ମାମ୍ ଆଶ୍ରଯତି ତଦର୍ଥଂ ସ୍ୱଦୌର୍ବ୍ବଲ୍ୟେନ ମମ ଶ୍ଲାଘନଂ ସୁଖଦଂ|
Ⅹ ତସ୍ମାତ୍ ଖ୍ରୀଷ୍ଟହେତୋ ର୍ଦୌର୍ବ୍ବଲ୍ୟନିନ୍ଦାଦରିଦ୍ରତାୱିପକ୍ଷତାକଷ୍ଟାଦିଷୁ ସନ୍ତୁଷ୍ୟାମ୍ୟହଂ| ଯଦାହଂ ଦୁର୍ବ୍ବଲୋଽସ୍ମି ତଦୈୱ ସବଲୋ ଭୱାମି|
Ⅺ ଏତେନାତ୍ମଶ୍ଲାଘନେନାହଂ ନିର୍ବ୍ବୋଧ ଇୱାଭୱଂ କିନ୍ତୁ ଯୂଯଂ ତସ୍ୟ କାରଣଂ ଯତୋ ମମ ପ୍ରଶଂସା ଯୁଷ୍ମାଭିରେୱ କର୍ତ୍ତୱ୍ୟାସୀତ୍| ଯଦ୍ୟପ୍ୟମ୍ ଅଗଣ୍ୟୋ ଭୱେଯଂ ତଥାପି ମୁଖ୍ୟତମେଭ୍ୟଃ ପ୍ରେରିତେଭ୍ୟଃ କେନାପି ପ୍ରକାରେଣ ନାହଂ ନ୍ୟୂନୋଽସ୍ମି|
Ⅻ ସର୍ୱ୍ୱଥାଦ୍ଭୁତକ୍ରିଯାଶକ୍ତିଲକ୍ଷଣୈଃ ପ୍ରେରିତସ୍ୟ ଚିହ୍ନାନି ଯୁଷ୍ମାକଂ ମଧ୍ୟେ ସଧୈର୍ୟ୍ୟଂ ମଯା ପ୍ରକାଶିତାନି|
ⅩⅢ ମମ ପାଲନାର୍ଥଂ ଯୂଯଂ ମଯା ଭାରାକ୍ରାନ୍ତା ନାଭୱତୈତଦ୍ ଏକଂ ନ୍ୟୂନତ୍ୱଂ ୱିନାପରାଭ୍ୟଃ ସମିତିଭ୍ୟୋ ଯୁଷ୍ମାକଂ କିଂ ନ୍ୟୂନତ୍ୱଂ ଜାତଂ? ଅନେନ ମମ ଦୋଷଂ କ୍ଷମଧ୍ୱଂ|
ⅩⅣ ପଶ୍ୟତ ତୃତୀଯୱାରଂ ଯୁुଷ୍ମତ୍ସମୀପଂ ଗନ୍ତୁମୁଦ୍ୟତୋଽସ୍ମି ତତ୍ରାପ୍ୟହଂ ଯୁଷ୍ମାନ୍ ଭାରାକ୍ରାନ୍ତାନ୍ ନ କରିଷ୍ୟାମି| ଯୁଷ୍ମାକଂ ସମ୍ପତ୍ତିମହଂ ନ ମୃଗଯେ କିନ୍ତୁ ଯୁଷ୍ମାନେୱ, ଯତଃ ପିତ୍ରୋଃ କୃତେ ସନ୍ତାନାନାଂ ଧନସଞ୍ଚଯୋଽନୁପଯୁକ୍ତଃ କିନ୍ତୁ ସନ୍ତାନାନାଂ କୃତେ ପିତ୍ରୋ ର୍ଧନସଞ୍ଚଯ ଉପଯୁକ୍ତଃ|
ⅩⅤ ଅପରଞ୍ଚ ଯୁଷ୍ମାସୁ ବହୁ ପ୍ରୀଯମାଣୋଽପ୍ୟହଂ ଯଦି ଯୁଷ୍ମତ୍ତୋଽଲ୍ପଂ ପ୍ରମ ଲଭେ ତଥାପି ଯୁଷ୍ମାକଂ ପ୍ରାଣରକ୍ଷାର୍ଥଂ ସାନନ୍ଦଂ ବହୁ ୱ୍ୟଯଂ ସର୍ୱ୍ୱୱ୍ୟଯଞ୍ଚ କରିଷ୍ୟାମି|
ⅩⅥ ଯୂଯଂ ମଯା କିଞ୍ଚିଦପି ନ ଭାରାକ୍ରାନ୍ତା ଇତି ସତ୍ୟଂ, କିନ୍ତ୍ୱହଂ ଧୂର୍ତ୍ତଃ ସନ୍ ଛଲେନ ଯୁଷ୍ମାନ୍ ୱଞ୍ଚିତୱାନ୍ ଏତତ୍ କିଂ କେନଚିଦ୍ ୱକ୍ତୱ୍ୟଂ?
ⅩⅦ ଯୁଷ୍ମତ୍ସମୀପଂ ମଯା ଯେ ଲୋକାଃ ପ୍ରହିତାସ୍ତେଷାମେକେନ କିଂ ମମ କୋଽପ୍ୟର୍ଥଲାଭୋ ଜାତଃ?
ⅩⅧ ଅହଂ ତୀତଂ ୱିନୀଯ ତେନ ସାର୍ଦ୍ଧଂ ଭ୍ରାତରମେକଂ ପ୍ରେଷିତୱାନ୍ ଯୁଷ୍ମତ୍ତସ୍ତୀତେନ କିମ୍ ଅର୍ଥୋ ଲବ୍ଧଃ? ଏକସ୍ମିନ୍ ଭାୱ ଏକସ୍ୟ ପଦଚିହ୍ନେଷୁ ଚାୱାଂ କିଂ ନ ଚରିତୱନ୍ତୌ?
ⅩⅨ ଯୁଷ୍ମାକଂ ସମୀପେ ୱଯଂ ପୁନ ର୍ଦୋଷକ୍ଷାଲନକଥାଂ କଥଯାମ ଇତି କିଂ ବୁଧ୍ୟଧ୍ୱେ? ହେ ପ୍ରିଯତମାଃ, ଯୁଷ୍ମାକଂ ନିଷ୍ଠାର୍ଥଂ ୱଯମୀଶ୍ୱରସ୍ୟ ସମକ୍ଷଂ ଖ୍ରୀଷ୍ଟେନ ସର୍ୱ୍ୱାଣ୍ୟେତାନି କଥଯାମଃ|
ⅩⅩ ଅହଂ ଯଦାଗମିଷ୍ୟାମି, ତଦା ଯୁଷ୍ମାନ୍ ଯାଦୃଶାନ୍ ଦ୍ରଷ୍ଟୁଂ ନେଚ୍ଛାମି ତାଦୃଶାନ୍ ଦ୍ରକ୍ଷ୍ୟାମି, ଯୂଯମପି ମାଂ ଯାଦୃଶଂ ଦ୍ରଷ୍ଟୁଂ ନେଚ୍ଛଥ ତାଦୃଶଂ ଦ୍ରକ୍ଷ୍ୟଥ, ଯୁଷ୍ମନ୍ମଧ୍ୟେ ୱିୱାଦ ଈର୍ଷ୍ୟା କ୍ରୋଧୋ ୱିପକ୍ଷତା ପରାପୱାଦଃ କର୍ଣେଜପନଂ ଦର୍ପଃ କଲହଶ୍ଚୈତେ ଭୱିଷ୍ୟନ୍ତି;
ⅩⅪ ତେନାହଂ ଯୁଷ୍ମତ୍ସମୀପଂ ପୁନରାଗତ୍ୟ ମଦୀଯେଶ୍ୱରେଣ ନମଯିଷ୍ୟେ, ପୂର୍ୱ୍ୱଂ କୃତପାପାନ୍ ଲୋକାନ୍ ସ୍ୱୀଯାଶୁଚିତାୱେଶ୍ୟାଗମନଲମ୍ପଟତାଚରଣାଦ୍ ଅନୁତାପମ୍ ଅକୃତୱନ୍ତୋ ଦୃଷ୍ଟ୍ୱା ଚ ତାନଧି ମମ ଶୋକୋ ଜନିଷ୍ୟତ ଇତି ବିଭେମି|
<- 2 Corinthians 112 Corinthians 13 ->