Ⅰ ബലവദ്ഭിരസ്മാഭി ർദുർബ്ബലാനാം ദൗർബ്ബല്യം സോഢവ്യം ന ച സ്വേഷാമ് ഇഷ്ടാചാര ആചരിതവ്യഃ|

Ⅱ അസ്മാകമ് ഏകൈകോ ജനഃ സ്വസമീപവാസിനോ ഹിതാർഥം നിഷ്ഠാർഥഞ്ച തസ്യൈവേഷ്ടാചാരമ് ആചരതു|

Ⅲ യതഃ ഖ്രീഷ്ടോഽപി നിജേഷ്ടാചാരം നാചരിതവാൻ, യഥാ ലിഖിതമ് ആസ്തേ, ത്വന്നിന്ദകഗണസ്യൈവ നിന്ദാഭി ർനിന്ദിതോഽസ്മ്യഹം|

Ⅳ അപരഞ്ച വയം യത് സഹിഷ്ണുതാസാന്ത്വനയോ ർജനകേന ശാസ്ത്രേണ പ്രത്യാശാം ലഭേമഹി തന്നിമിത്തം പൂർവ്വകാലേ ലിഖിതാനി സർവ്വവചനാന്യസ്മാകമ് ഉപദേശാർഥമേവ ലിലിഖിരേ|

Ⅴ സഹിഷ്ണുതാസാന്ത്വനയോരാകരോ യ ഈശ്വരഃ സ ഏവം കരോതു യത് പ്രഭു ര്യീശുഖ്രീഷ്ട ഇവ യുഷ്മാകമ് ഏകജനോഽന്യജനേന സാർദ്ധം മനസ ഐക്യമ് ആചരേത്;

Ⅵ യൂയഞ്ച സർവ്വ ഏകചിത്താ ഭൂത്വാ മുഖൈകേനേവാസ്മത്പ്രഭുയീശുഖ്രീഷ്ടസ്യ പിതുരീശ്വരസ്യ ഗുണാൻ കീർത്തയേത|

Ⅶ അപരമ് ഈശ്വരസ്യ മഹിമ്നഃ പ്രകാശാർഥം ഖ്രീഷ്ടോ യഥാ യുഷ്മാൻ പ്രത്യഗൃഹ്ലാത് തഥാ യുഷ്മാകമപ്യേകോ ജനോഽന്യജനം പ്രതിഗൃഹ്ലാതു|

Ⅷ യഥാ ലിഖിതമ് ആസ്തേ, അതോഽഹം സമ്മുഖേ തിഷ്ഠൻ ഭിന്നദേശനിവാസിനാം| സ്തുവംസ്ത്വാം പരിഗാസ്യാമി തവ നാമ്നി പരേശ്വര||

Ⅸ തസ്യ ദയാലുത്വാച്ച ഭിന്നജാതീയാ യദ് ഈശ്വരസ്യ ഗുണാൻ കീർത്തയേയുസ്തദർഥം യീശുഃ ഖ്രീഷ്ടസ്ത്വക്ഛേദനിയമസ്യ നിഘ്നോഽഭവദ് ഇത്യഹം വദാമി| യഥാ ലിഖിതമ് ആസ്തേ, അതോഽഹം സമ്മുഖേ തിഷ്ഠൻ ഭിന്നദേശനിവാസിനാം| സ്തുവംസ്ത്വാം പരിഗാസ്യാമി തവ നാമ്നി പരേശ്വര||

Ⅹ അപരമപി ലിഖിതമ് ആസ്തേ, ഹേ അന്യജാതയോ യൂയം സമം നന്ദത തജ്ജനൈഃ|

Ⅺ പുനശ്ച ലിഖിതമ് ആസ്തേ, ഹേ സർവ്വദേശിനോ യൂയം ധന്യം ബ്രൂത പരേശ്വരം| ഹേ തദീയനരാ യൂയം കുരുധ്വം തത്പ്രശംസനം||

Ⅻ അപര യീശായിയോഽപി ലിലേഖ, യീശയസ്യ തു യത് മൂലം തത് പ്രകാശിഷ്യതേ തദാ| സർവ്വജാതീയനൃണാഞ്ച ശാസകഃ സമുദേഷ്യതി| തത്രാന്യദേശിലോകൈശ്ച പ്രത്യാശാ പ്രകരിഷ്യതേ||

ⅩⅢ അതഏവ യൂയം പവിത്രസ്യാത്മനഃ പ്രഭാവാദ് യത് സമ്പൂർണാം പ്രത്യാശാം ലപ്സ്യധ്വേ തദർഥം തത്പ്രത്യാശാജനക ഈശ്വരഃ പ്രത്യയേന യുഷ്മാൻ ശാന്ത്യാനന്ദാഭ്യാം സമ്പൂർണാൻ കരോതു|

ⅩⅣ ഹേ ഭ്രാതരോ യൂയം സദ്ഭാവയുക്താഃ സർവ്വപ്രകാരേണ ജ്ഞാനേന ച സമ്പൂർണാഃ പരസ്പരോപദേശേ ച തത്പരാ ഇത്യഹം നിശ്ചിതം ജാനാമി,

ⅩⅤ തഥാപ്യഹം യത് പ്രഗൽഭതരോ ഭവൻ യുഷ്മാൻ പ്രബോധയാമി തസ്യൈകം കാരണമിദം|

ⅩⅥ ഭിന്നജാതീയാഃ പവിത്രേണാത്മനാ പാവിതനൈവേദ്യരൂപാ ഭൂത്വാ യദ് ഗ്രാഹ്യാ ഭവേയുസ്തന്നിമിത്തമഹമ് ഈശ്വരസ്യ സുസംവാദം പ്രചാരയിതും ഭിന്നജാതീയാനാം മധ്യേ യീശുഖ്രീഷ്ടസ്യ സേവകത്വം ദാനം ഈശ്വരാത് ലബ്ധവാനസ്മി|

ⅩⅦ ഈശ്വരം പ്രതി യീശുഖ്രീഷ്ടേന മമ ശ്ലാഘാകരണസ്യ കാരണമ് ആസ്തേ|

ⅩⅧ ഭിന്നദേശിന ആജ്ഞാഗ്രാഹിണഃ കർത്തും ഖ്രീഷ്ടോ വാക്യേന ക്രിയയാ ച, ആശ്ചര്യ്യലക്ഷണൈശ്ചിത്രക്രിയാഭിഃ പവിത്രസ്യാത്മനഃ പ്രഭാവേന ച യാനി കർമ്മാണി മയാ സാധിതവാൻ,

ⅩⅨ കേവലം താന്യേവ വിനാന്യസ്യ കസ്യചിത് കർമ്മണോ വർണനാം കർത്തും പ്രഗൽഭോ ന ഭവാമി| തസ്മാത് ആ യിരൂശാലമ ഇല്ലൂരികം യാവത് സർവ്വത്ര ഖ്രീഷ്ടസ്യ സുസംവാദം പ്രാചാരയം|

ⅩⅩ അന്യേന നിചിതായാം ഭിത്താവഹം യന്ന നിചിനോമി തന്നിമിത്തം യത്ര യത്ര സ്ഥാനേ ഖ്രീഷ്ടസ്യ നാമ കദാപി കേനാപി ന ജ്ഞാപിതം തത്ര തത്ര സുസംവാദം പ്രചാരയിതുമ് അഹം യതേ|

ⅩⅪ യാദൃശം ലിഖിതമ് ആസ്തേ, യൈ ർവാർത്താ തസ്യ ന പ്രാപ്താ ദർശനം തൈസ്തു ലപ്സ്യതേ| യൈശ്ച നൈവ ശ്രുതം കിഞ്ചിത് ബോദ്ധും ശക്ഷ്യന്തി തേ ജനാഃ||

ⅩⅫ തസ്മാദ് യുഷ്മത്സമീപഗമനാദ് അഹം മുഹുർമുഹു ർനിവാരിതോഽഭവം|

ⅩⅩⅢ കിന്ത്വിദാനീമ് അത്ര പ്രദേശേഷു മയാ ന ഗതം സ്ഥാനം കിമപി നാവശിഷ്യതേ യുഷ്മത്സമീപം ഗന്തും ബഹുവത്സരാനാരഭ്യ മാമകീനാകാങ്ക്ഷാ ച വിദ്യത ഇതി ഹേതോഃ

ⅩⅩⅣ സ്പാനിയാദേശഗമനകാലേഽഹം യുഷ്മന്മധ്യേന ഗച്ഛൻ യുഷ്മാൻ ആലോകിഷ്യേ, തതഃ പരം യുഷ്മത്സമ്ഭാഷണേന തൃപ്തിം പരിലഭ്യ തദ്ദേശഗമനാർഥം യുഷ്മാഭി ർവിസർജയിഷ്യേ, ഈദൃശീ മദീയാ പ്രത്യാശാ വിദ്യതേ|

ⅩⅩⅤ കിന്തു സാമ്പ്രതം പവിത്രലോകാനാം സേവനായ യിരൂശാലമ്നഗരം വ്രജാമി|

ⅩⅩⅥ യതോ യിരൂശാലമസ്ഥപവിത്രലോകാനാം മധ്യേ യേ ദരിദ്രാ അർഥവിശ്രാണനേന താനുപകർത്തും മാകിദനിയാദേശീയാ ആഖായാദേശീയാശ്ച ലോകാ ഐച്ഛൻ|

ⅩⅩⅦ ഏഷാ തേഷാം സദിച്ഛാ യതസ്തേ തേഷാമ് ഋണിനഃ സന്തി യതോ ഹേതോ ർഭിന്നജാതീയാ യേഷാം പരമാർഥസ്യാംശിനോ ജാതാ ഐഹികവിഷയേ തേഷാമുപകാരസ്തൈഃ കർത്തവ്യഃ|

ⅩⅩⅧ അതോ മയാ തത് കർമ്മ സാധയിത്വാ തസ്മിൻ ഫലേ തേഭ്യഃ സമർപിതേ യുഷ്മന്മധ്യേന സ്പാനിയാദേശോ ഗമിഷ്യതേ|

ⅩⅩⅨ യുഷ്മത്സമീപേ മമാഗമനസമയേ ഖ്രീഷ്ടസ്യ സുസംവാദസ്യ പൂർണവരേണ സമ്ബലിതഃ സൻ അഹമ് ആഗമിഷ്യാമി ഇതി മയാ ജ്ഞായതേ|

ⅩⅩⅩ ഹേ ഭ്രാതൃഗണ പ്രഭോ ര്യീശുഖ്രീഷ്ടസ്യ നാമ്നാ പവിത്രസ്യാത്മാനഃ പ്രേമ്നാ ച വിനയേഽഹം

ⅩⅩⅪ യിഹൂദാദേശസ്ഥാനാമ് അവിശ്വാസിലോകാനാം കരേഭ്യോ യദഹം രക്ഷാം ലഭേയ മദീയൈതേന സേവനകർമ്മണാ ച യദ് യിരൂശാലമസ്ഥാഃ പവിത്രലോകാസ്തുഷ്യേയുഃ,

ⅩⅩⅫ തദർഥം യൂയം മത്കൃത ഈശ്വരായ പ്രാർഥയമാണാ യതധ്വം തേനാഹമ് ഈശ്വരേച്ഛയാ സാനന്ദം യുഷ്മത്സമീപം ഗത്വാ യുഷ്മാഭിഃ സഹിതഃ പ്രാണാൻ ആപ്യായിതും പാരയിഷ്യാമി|

ⅩⅩⅩⅢ ശാന്തിദായക ഈശ്വരോ യുഷ്മാകം സർവ്വേഷാം സങ്ഗീ ഭൂയാത്| ഇതി|

<- Romans 14Romans 16 ->