Ⅱ തത്കാലേഽഹമ് ഈശ്വരദർശനാദ് യാത്രാമ് അകരവം മയാ യഃ പരിശ്രമോഽകാരി കാരിഷ്യതേ വാ സ യന്നിഷ്ഫലോ ന ഭവേത് തദർഥം ഭിന്നജാതീയാനാം മധ്യേ മയാ ഘോഷ്യമാണഃ സുസംവാദസ്തത്രത്യേഭ്യോ ലോകേഭ്യോ വിശേഷതോ മാന്യേഭ്യോ നരേഭ്യോ മയാ ന്യവേദ്യത|
Ⅲ തതോ മമ സഹചരസ്തീതോ യദ്യപി യൂനാനീയ ആസീത് തഥാപി തസ്യ ത്വക്ഛേദോഽപ്യാവശ്യകോ ന ബഭൂവ|
Ⅳ യതശ്ഛലേനാഗതാ അസ്മാൻ ദാസാൻ കർത്തുമ് ഇച്ഛവഃ കതിപയാ ഭാക്തഭ്രാതരഃ ഖ്രീഷ്ടേന യീശുനാസ്മഭ്യം ദത്തം സ്വാതന്ത്ര്യമ് അനുസന്ധാതും ചാരാ ഇവ സമാജം പ്രാവിശൻ|
Ⅴ അതഃ പ്രകൃതേ സുസംവാദേ യുഷ്മാകമ് അധികാരോ യത് തിഷ്ഠേത് തദർഥം വയം ദണ്ഡൈകമപി യാവദ് ആജ്ഞാഗ്രഹണേന തേഷാം വശ്യാ നാഭവാമ|
Ⅵ പരന്തു യേ ലോകാ മാന്യാസ്തേ യേ കേചിദ് ഭവേയുസ്താനഹം ന ഗണയാമി യത ഈശ്വരഃ കസ്യാപി മാനവസ്യ പക്ഷപാതം ന കരോതി, യേ ച മാന്യാസ്തേ മാം കിമപി നവീനം നാജ്ഞാപയൻ|
Ⅶ കിന്തു ഛിന്നത്വചാം മധ്യേ സുസംവാദപ്രചാരണസ്യ ഭാരഃ പിതരി യഥാ സമർപിതസ്തഥൈവാച്ഛിന്നത്വചാം മധ്യേ സുസംവാദപ്രചാരണസ്യ ഭാരോ മയി സമർപിത ഇതി തൈ ർബുബുധേ|
Ⅷ യതശ്ഛിന്നത്വചാം മധ്യേ പ്രേരിതത്വകർമ്മണേ യസ്യ യാ ശക്തിഃ പിതരമാശ്രിതവതീ തസ്യൈവ സാ ശക്തി ർഭിന്നജാതീയാനാം മധ്യേ തസ്മൈ കർമ്മണേ മാമപ്യാശ്രിതവതീ|
Ⅸ അതോ മഹ്യം ദത്തമ് അനുഗ്രഹം പ്രതിജ്ഞായ സ്തമ്ഭാ ഇവ ഗണിതാ യേ യാകൂബ് കൈഫാ യോഹൻ ചൈതേ സഹായതാസൂചകം ദക്ഷിണഹസ്തഗ്രഹംണ വിധായ മാം ബർണബ്ബാഞ്ച ജഗദുഃ, യുവാം ഭിന്നജാതീയാനാം സന്നിധിം ഗച്ഛതം വയം ഛിന്നത്വചാ സന്നിധിം ഗച്ഛാമഃ,
Ⅹ കേവലം ദരിദ്രാ യുവാഭ്യാം സ്മരണീയാ ഇതി| അതസ്തദേവ കർത്തുമ് അഹം യതേ സ്മ|
Ⅺ അപരമ് ആന്തിയഖിയാനഗരം പിതര ആഗതേഽഹം തസ്യ ദോഷിത്വാത് സമക്ഷം തമ് അഭർത്സയം|
Ⅻ യതഃ സ പൂർവ്വമ് അന്യജാതീയൈഃ സാർദ്ധമ് ആഹാരമകരോത് തതഃ പരം യാകൂബഃ സമീപാത് കതിപയജനേഷ്വാഗതേഷു സ ഛിന്നത്വങ്മനുഷ്യേഭ്യോ ഭയേന നിവൃത്യ പൃഥഗ് അഭവത്|
ⅩⅢ തതോഽപരേ സർവ്വേ യിഹൂദിനോഽപി തേന സാർദ്ധം കപടാചാരമ് അകുർവ്വൻ ബർണബ്ബാ അപി തേഷാം കാപട്യേന വിപഥഗാമ്യഭവത്|
ⅩⅣ തതസ്തേ പ്രകൃതസുസംവാദരൂപേ സരലപഥേ ന ചരന്തീതി ദൃഷ്ട്വാഹം സർവ്വേഷാം സാക്ഷാത് പിതരമ് ഉക്തവാൻ ത്വം യിഹൂദീ സൻ യദി യിഹൂദിമതം വിഹായ ഭിന്നജാതീയ ഇവാചരസി തർഹി യിഹൂദിമതാചരണായ ഭിന്നജാതീയാൻ കുതഃ പ്രവർത്തയസി?
ⅩⅤ ആവാം ജന്മനാ യിഹൂദിനൗ ഭവാവോ ഭിന്നജാതീയൗ പാപിനൗ ന ഭവാവഃ
ⅩⅥ കിന്തു വ്യവസ്ഥാപാലനേന മനുഷ്യഃ സപുണ്യോ ന ഭവതി കേവലം യീശൗ ഖ്രീഷ്ടേ യോ വിശ്വാസസ്തേനൈവ സപുണ്യോ ഭവതീതി ബുദ്ധ്വാവാമപി വ്യവസ്ഥാപാലനം വിനാ കേവലം ഖ്രീഷ്ടേ വിശ്വാസേന പുണ്യപ്രാപ്തയേ ഖ്രീഷ്ടേ യീശൗ വ്യശ്വസിവ യതോ വ്യവസ്ഥാപാലനേന കോഽപി മാനവഃ പുണ്യം പ്രാപ്തും ന ശക്നോതി|
ⅩⅦ പരന്തു യീശുനാ പുണ്യപ്രാപ്തയേ യതമാനാവപ്യാവാം യദി പാപിനൗ ഭവാവസ്തർഹി കിം വക്തവ്യം? ഖ്രീഷ്ടഃ പാപസ്യ പരിചാരക ഇതി? തന്ന ഭവതു|
ⅩⅧ മയാ യദ് ഭഗ്നം തദ് യദി മയാ പുനർനിർമ്മീയതേ തർഹി മയൈവാത്മദോഷഃ പ്രകാശ്യതേ|
ⅩⅨ അഹം യദ് ഈശ്വരായ ജീവാമി തദർഥം വ്യവസ്ഥയാ വ്യവസ്ഥായൈ അമ്രിയേ|
ⅩⅩ ഖ്രീഷ്ടേന സാർദ്ധം ക്രുശേ ഹതോഽസ്മി തഥാപി ജീവാമി കിന്ത്വഹം ജീവാമീതി നഹി ഖ്രീഷ്ട ഏവ മദന്ത ർജീവതി| സാമ്പ്രതം സശരീരേണ മയാ യജ്ജീവിതം ധാര്യ്യതേ തത് മമ ദയാകാരിണി മദർഥം സ്വീയപ്രാണത്യാഗിനി ചേശ്വരപുത്രേ വിശ്വസതാ മയാ ധാര്യ്യതേ|
ⅩⅪ അഹമീശ്വരസ്യാനുഗ്രഹം നാവജാനാമി യസ്മാദ് വ്യവസ്ഥയാ യദി പുണ്യം ഭവതി തർഹി ഖ്രീഷ്ടോ നിരർഥകമമ്രിയത|
<- Galatians 1Galatians 3 ->