Ⅰ ഹേ ഭ്രാതരഃ, ശേഷേ വദാമി, യൂയമ് അസ്മഭ്യമിദം പ്രാർഥയധ്വം യത് പ്രഭോ ർവാക്യം യുഷ്മാകം മധ്യേ യഥാ തഥൈവാന്യത്രാപി പ്രചരേത് മാന്യഞ്ച ഭവേത്;

Ⅱ യച്ച വയമ് അവിവേചകേഭ്യോ ദുഷ്ടേഭ്യശ്ച ലോകേഭ്യോ രക്ഷാം പ്രാപ്നുയാമ യതഃ സർവ്വേഷാം വിശ്വാസോ ന ഭവതി|

Ⅲ കിന്തു പ്രഭു ർവിശ്വാസ്യഃ സ ഏവ യുഷ്മാൻ സ്ഥിരീകരിഷ്യതി ദുഷ്ടസ്യ കരാദ് ഉദ്ധരിഷ്യതി ച|

Ⅳ യൂയമ് അസ്മാഭി ര്യദ് ആദിശ്യധ്വേ തത് കുരുഥ കരിഷ്യഥ ചേതി വിശ്വാസോ യുഷ്മാനധി പ്രഭുനാസ്മാകം ജായതേ|

Ⅴ ഈശ്വരസ്യ പ്രേമ്നി ഖ്രീഷ്ടസ്യ സഹിഷ്ണുതായാഞ്ച പ്രഭുഃ സ്വയം യുഷ്മാകമ് അന്തഃകരണാനി വിനയതു|

Ⅵ ഹേ ഭ്രാതരഃ, അസ്മത്പ്രഭോ ര്യീശുഖ്രീഷ്ടസ്യ നാമ്നാ വയം യുഷ്മാൻ ഇദമ് ആദിശാമഃ, അസ്മത്തോ യുഷ്മാഭി ര്യാ ശിക്ഷലമ്ഭി താം വിഹായ കശ്ചിദ് ഭ്രാതാ യദ്യവിഹിതാചാരം കരോതി തർഹി യൂയം തസ്മാത് പൃഥഗ് ഭവത|

Ⅶ യതോ വയം യുഷ്മാഭിഃ കഥമ് അനുകർത്തവ്യാസ്തദ് യൂയം സ്വയം ജാനീഥ| യുഷ്മാകം മധ്യേ വയമ് അവിഹിതാചാരിണോ നാഭവാമ,

Ⅷ വിനാമൂല്യം കസ്യാപ്യന്നം നാഭുംജ്മഹി കിന്തു കോഽപി യദ് അസ്മാഭി ർഭാരഗ്രസ്തോ ന ഭവേത് തദർഥം ശ്രമേണ ക്ലേശേന ച ദിവാനിശം കാര്യ്യമ് അകുർമ്മ|

Ⅸ അത്രാസ്മാകമ് അധികാരോ നാസ്തീത്ഥം നഹി കിന്ത്വസ്മാകമ് അനുകരണായ യുഷ്മാൻ ദൃഷ്ടാന്തം ദർശയിതുമ് ഇച്ഛന്തസ്തദ് അകുർമ്മ|

Ⅹ യതോ യേന കാര്യ്യം ന ക്രിയതേ തേനാഹാരോഽപി ന ക്രിയതാമിതി വയം യുഷ്മത്സമീപ ഉപസ്ഥിതികാലേഽപി യുഷ്മാൻ ആദിശാമ|

Ⅺ യുഷ്മന്മധ്യേ ഽവിഹിതാചാരിണഃ കേഽപി ജനാ വിദ്യന്തേ തേ ച കാര്യ്യമ് അകുർവ്വന്ത ആലസ്യമ് ആചരന്തീത്യസ്മാഭിഃ ശ്രൂയതേ|

Ⅻ താദൃശാൻ ലോകാൻ അസ്മതപ്രഭോ ര്യീശുഖ്രീഷ്ടസ്യ നാമ്നാ വയമ് ഇദമ് ആദിശാമ ആജ്ഞാപയാമശ്ച, തേ ശാന്തഭാവേന കാര്യ്യം കുർവ്വന്തഃ സ്വകീയമന്നം ഭുഞ്ജതാം|

ⅩⅢ അപരം ഹേ ഭ്രാതരഃ, യൂയം സദാചരണേ ന ക്ലാമ്യത|

ⅩⅣ യദി ച കശ്ചിദേതത്പത്രേ ലിഖിതാമ് അസ്മാകമ് ആജ്ഞാം ന ഗൃഹ്ലാതി തർഹി യൂയം തം മാനുഷം ലക്ഷയത തസ്യ സംസർഗം ത്യജത ച തേന സ ത്രപിഷ്യതേ|

ⅩⅤ കിന്തു തം ന ശത്രും മന്യമാനാ ഭ്രാതരമിവ ചേതയത|

ⅩⅥ ശാന്തിദാതാ പ്രഭുഃ സർവ്വത്ര സർവ്വഥാ യുഷ്മഭ്യം ശാന്തിം ദേയാത്| പ്രഭു ര്യുഷ്മാകം സർവ്വേഷാം സങ്ഗീ ഭൂയാത്|

ⅩⅦ നമസ്കാര ഏഷ പൗലസ്യ മമ കരേണ ലിഖിതോഽഭൂത് സർവ്വസ്മിൻ പത്ര ഏതന്മമ ചിഹ്നമ് ഏതാദൃശൈരക്ഷരൈ ർമയാ ലിഖ്യതേ|

ⅩⅧ അസ്മാകം പ്രഭോ ര്യീശുഖ്രീഷ്ടസ്യാനുुഗ്രഹഃ സർവ്വേഷു യുഷ്മാസു ഭൂയാത്| ആമേൻ|

<- 2 Thessalonians 2