Ⅱ പൂർവ്വം യേ കൃതപാപാസ്തേഭ്യോഽന്യേഭ്യശ്ച സർവ്വേഭ്യോ മയാ പൂർവ്വം കഥിതം, പുനരപി വിദ്യമാനേനേവേദാനീമ് അവിദ്യമാനേന മയാ കഥ്യതേ, യദാ പുനരാഗമിഷ്യാമി തദാഹം ന ക്ഷമിഷ്യേ|
Ⅲ ഖ്രീഷ്ടോ മയാ കഥാം കഥയത്യേതസ്യ പ്രമാണം യൂയം മൃഗയധ്വേ, സ തു യുഷ്മാൻ പ്രതി ദുർബ്ബലോ നഹി കിന്തു സബല ഏവ|
Ⅳ യദ്യപി സ ദുർബ്ബലതയാ ക്രുശ ആരോപ്യത തഥാപീശ്വരീയശക്തയാ ജീവതി; വയമപി തസ്മിൻ ദുർബ്ബലാ ഭവാമഃ, തഥാപി യുഷ്മാൻ പ്രതി പ്രകാശിതയേശ്വരീയശക്ത്യാ തേന സഹ ജീവിഷ്യാമഃ|
Ⅴ അതോ യൂയം വിശ്വാസയുക്താ ആധ്വേ ന വേതി ജ്ഞാതുമാത്മപരീക്ഷാം കുരുധ്വം സ്വാനേവാനുസന്ധത്ത| യീശുഃ ഖ്രീഷ്ടോ യുഷ്മന്മധ്യേ വിദ്യതേ സ്വാനധി തത് കിം ന പ്രതിജാനീഥ? തസ്മിൻ അവിദ്യമാനേ യൂയം നിഷ്പ്രമാണാ ഭവഥ|
Ⅵ കിന്തു വയം നിഷ്പ്രമാണാ ന ഭവാമ ഇതി യുഷ്മാഭി ർഭോത്സ്യതേ തത്ര മമ പ്രത്യാശാ ജായതേ|
Ⅶ യൂയം കിമപി കുത്സിതം കർമ്മ യന്ന കുരുഥ തദഹമ് ഈശ്വരമുദ്ദിശ്യ പ്രാർഥയേ| വയം യത് പ്രാമാണികാ ഇവ പ്രകാശാമഹേ തദർഥം തത് പ്രാർഥയാമഹ ഇതി നഹി, കിന്തു യൂയം യത് സദാചാരം കുരുഥ വയഞ്ച നിഷ്പ്രമാണാ ഇവ ഭവാമസ്തദർഥം|
Ⅷ യതഃ സത്യതായാ വിപക്ഷതാം കർത്തും വയം ന സമർഥാഃ കിന്തു സത്യതായാഃ സാഹായ്യം കർത്തുമേവ|
Ⅸ വയം യദാ ദുർബ്ബലാ ഭവാമസ്തദാ യുഷ്മാൻ സബലാൻ ദൃഷ്ട്വാനന്ദാമോ യുഷ്മാകം സിദ്ധത്വം പ്രാർഥയാമഹേ ച|
Ⅹ അതോ ഹേതോഃ പ്രഭു ര്യുഷ്മാകം വിനാശായ നഹി കിന്തു നിഷ്ഠായൈ യത് സാമർഥ്യമ് അസ്മഭ്യം ദത്തവാൻ തേന യദ് ഉപസ്ഥിതികാലേ കാഠിന്യം മയാചരിതവ്യം ന ഭവേത് തദർഥമ് അനുപസ്ഥിതേന മയാ സർവ്വാണ്യേതാനി ലിഖ്യന്തേ|
Ⅺ ഹേ ഭ്രാതരഃ, ശേഷേ വദാമി യൂയമ് ആനന്ദത സിദ്ധാ ഭവത പരസ്പരം പ്രബോധയത, ഏകമനസോ ഭവത പ്രണയഭാവമ് ആചരത| പ്രേമശാന്ത്യോരാകര ഈശ്വരോ യുഷ്മാകം സഹായോ ഭൂയാത്|
Ⅻ യൂയം പവിത്രചുമ്ബനേന പരസ്പരം നമസ്കുരുധ്വം|
ⅩⅢ പവിത്രലോകാഃ സർവ്വേ യുഷ്മാൻ നമന്തി|
ⅩⅣ പ്രഭോ ര്യീശുഖ്രീഷ്ടസ്യാനുഗ്രഹ ഈശ്വരസ്യ പ്രേമ പവിത്രസ്യാത്മനോ ഭാഗിത്വഞ്ച സർവ്വാൻ യുഷ്മാൻ പ്രതി ഭൂയാത്| തഥാസ്തു|
<- 2 Corinthians 12