Ⅰ ആത്മശ്ലാഘാ മമാനുപയുക്താ കിന്ത്വഹം പ്രഭോ ർദർശനാദേശാനാമ് ആഖ്യാനം കഥയിതും പ്രവർത്തേ|

Ⅱ ഇതശ്ചതുർദശവത്സരേഭ്യഃ പൂർവ്വം മയാ പരിചിത ഏകോ ജനസ്തൃതീയം സ്വർഗമനീയത, സ സശരീരേണ നിഃശരീരേണ വാ തത് സ്ഥാനമനീയത തദഹം ന ജാനാമി കിന്ത്വീശ്വരോ ജാനാതി|

Ⅲ സ മാനവഃ സ്വർഗം നീതഃ സൻ അകഥ്യാനി മർത്ത്യവാഗതീതാനി ച വാക്യാനി ശ്രുതവാൻ|

Ⅳ കിന്തു തദാനീം സ സശരീരോ നിഃശരീരോ വാസീത് തന്മയാ ന ജ്ഞായതേ തദ് ഈശ്വരേണൈവ ജ്ഞായതേ|

Ⅴ തമധ്യഹം ശ്ലാഘിഷ്യേ മാമധി നാന്യേന കേനചിദ് വിഷയേണ ശ്ലാഘിഷ്യേ കേവലം സ്വദൗർബ്ബല്യേന ശ്ലാഘിഷ്യേ|

Ⅵ യദ്യഹമ് ആത്മശ്ലാഘാം കർത്തുമ് ഇച്ഛേയം തഥാപി നിർബ്ബോധ ഇവ ന ഭവിഷ്യാമി യതഃ സത്യമേവ കഥയിഷ്യാമി, കിന്തു ലോകാ മാം യാദൃശം പശ്യന്തി മമ വാക്യം ശ്രുത്വാ വാ യാദൃശം മാം മന്യതേ തസ്മാത് ശ്രേഷ്ഠം മാം യന്ന ഗണയന്തി തദർഥമഹം തതോ വിരംസ്യാമി|

Ⅶ അപരമ് ഉത്കൃഷ്ടദർശനപ്രാപ്തിതോ യദഹമ് ആത്മാഭിമാനീ ന ഭവാമി തദർഥം ശരീരവേധകമ് ഏകം ശൂലം മഹ്യമ് അദായി തത് മദീയാത്മാഭിമാനനിവാരണാർഥം മമ താഡയിതാ ശയതാനോ ദൂതഃ|

Ⅷ മത്തസ്തസ്യ പ്രസ്ഥാനം യാചിതുമഹം ത്രിസ്തമധി പ്രഭുമുദ്ദിശ്യ പ്രാർഥനാം കൃതവാൻ|

Ⅸ തതഃ സ മാമുക്തവാൻ മമാനുഗ്രഹസ്തവ സർവ്വസാധകഃ, യതോ ദൗർബ്ബല്യാത് മമ ശക്തിഃ പൂർണതാം ഗച്ഛതീതി| അതഃ ഖ്രീഷ്ടസ്യ ശക്തി ര്യന്മാമ് ആശ്രയതി തദർഥം സ്വദൗർബ്ബല്യേന മമ ശ്ലാഘനം സുഖദം|

Ⅹ തസ്മാത് ഖ്രീഷ്ടഹേതോ ർദൗർബ്ബല്യനിന്ദാദരിദ്രതാവിപക്ഷതാകഷ്ടാദിഷു സന്തുഷ്യാമ്യഹം| യദാഹം ദുർബ്ബലോഽസ്മി തദൈവ സബലോ ഭവാമി|

Ⅺ ഏതേനാത്മശ്ലാഘനേനാഹം നിർബ്ബോധ ഇവാഭവം കിന്തു യൂയം തസ്യ കാരണം യതോ മമ പ്രശംസാ യുഷ്മാഭിരേവ കർത്തവ്യാസീത്| യദ്യപ്യമ് അഗണ്യോ ഭവേയം തഥാപി മുഖ്യതമേഭ്യഃ പ്രേരിതേഭ്യഃ കേനാപി പ്രകാരേണ നാഹം ന്യൂനോഽസ്മി|

Ⅻ സർവ്വഥാദ്ഭുതക്രിയാശക്തിലക്ഷണൈഃ പ്രേരിതസ്യ ചിഹ്നാനി യുഷ്മാകം മധ്യേ സധൈര്യ്യം മയാ പ്രകാശിതാനി|

ⅩⅢ മമ പാലനാർഥം യൂയം മയാ ഭാരാക്രാന്താ നാഭവതൈതദ് ഏകം ന്യൂനത്വം വിനാപരാഭ്യഃ സമിതിഭ്യോ യുഷ്മാകം കിം ന്യൂനത്വം ജാതം? അനേന മമ ദോഷം ക്ഷമധ്വം|

ⅩⅣ പശ്യത തൃതീയവാരം യുुഷ്മത്സമീപം ഗന്തുമുദ്യതോഽസ്മി തത്രാപ്യഹം യുഷ്മാൻ ഭാരാക്രാന്താൻ ന കരിഷ്യാമി| യുഷ്മാകം സമ്പത്തിമഹം ന മൃഗയേ കിന്തു യുഷ്മാനേവ, യതഃ പിത്രോഃ കൃതേ സന്താനാനാം ധനസഞ്ചയോഽനുപയുക്തഃ കിന്തു സന്താനാനാം കൃതേ പിത്രോ ർധനസഞ്ചയ ഉപയുക്തഃ|

ⅩⅤ അപരഞ്ച യുഷ്മാസു ബഹു പ്രീയമാണോഽപ്യഹം യദി യുഷ്മത്തോഽൽപം പ്രമ ലഭേ തഥാപി യുഷ്മാകം പ്രാണരക്ഷാർഥം സാനന്ദം ബഹു വ്യയം സർവ്വവ്യയഞ്ച കരിഷ്യാമി|

ⅩⅥ യൂയം മയാ കിഞ്ചിദപി ന ഭാരാക്രാന്താ ഇതി സത്യം, കിന്ത്വഹം ധൂർത്തഃ സൻ ഛലേന യുഷ്മാൻ വഞ്ചിതവാൻ ഏതത് കിം കേനചിദ് വക്തവ്യം?

ⅩⅦ യുഷ്മത്സമീപം മയാ യേ ലോകാഃ പ്രഹിതാസ്തേഷാമേകേന കിം മമ കോഽപ്യർഥലാഭോ ജാതഃ?

ⅩⅧ അഹം തീതം വിനീയ തേന സാർദ്ധം ഭ്രാതരമേകം പ്രേഷിതവാൻ യുഷ്മത്തസ്തീതേന കിമ് അർഥോ ലബ്ധഃ? ഏകസ്മിൻ ഭാവ ഏകസ്യ പദചിഹ്നേഷു ചാവാം കിം ന ചരിതവന്തൗ?

ⅩⅨ യുഷ്മാകം സമീപേ വയം പുന ർദോഷക്ഷാലനകഥാം കഥയാമ ഇതി കിം ബുധ്യധ്വേ? ഹേ പ്രിയതമാഃ, യുഷ്മാകം നിഷ്ഠാർഥം വയമീശ്വരസ്യ സമക്ഷം ഖ്രീഷ്ടേന സർവ്വാണ്യേതാനി കഥയാമഃ|

ⅩⅩ അഹം യദാഗമിഷ്യാമി, തദാ യുഷ്മാൻ യാദൃശാൻ ദ്രഷ്ടും നേച്ഛാമി താദൃശാൻ ദ്രക്ഷ്യാമി, യൂയമപി മാം യാദൃശം ദ്രഷ്ടും നേച്ഛഥ താദൃശം ദ്രക്ഷ്യഥ, യുഷ്മന്മധ്യേ വിവാദ ഈർഷ്യാ ക്രോധോ വിപക്ഷതാ പരാപവാദഃ കർണേജപനം ദർപഃ കലഹശ്ചൈതേ ഭവിഷ്യന്തി;

ⅩⅪ തേനാഹം യുഷ്മത്സമീപം പുനരാഗത്യ മദീയേശ്വരേണ നമയിഷ്യേ, പൂർവ്വം കൃതപാപാൻ ലോകാൻ സ്വീയാശുചിതാവേശ്യാഗമനലമ്പടതാചരണാദ് അനുതാപമ് അകൃതവന്തോ ദൃഷ്ട്വാ ച താനധി മമ ശോകോ ജനിഷ്യത ഇതി ബിഭേമി|

<- 2 Corinthians 112 Corinthians 13 ->