17
1 „Miro duchos hino igen zňičimen,
mire dživesa murdaľile andre,
užarel man o hrobos.
2 Pašal mande hin ča ola, ko mandar asan,
a me dikhav, sar pre mande džan.
3 Devla, počin vaš ma e zaloha, hoj man te premuken!
Se ko aver pes vaš ma zaručinďahas?
4 Vašoda, hoj tu lenge zakerďal andre o goďa, hoj te na achaľon,
ma domuk, hoj mange te radisaľon.
5 Vakerel pes: Te vareko vaš o love del andre peskre prijaťeľen,
o jakha leskre čhavengre korisaľona.
6 No akana o Del visarďa oda vakeriben pre mande anglo manuša;
som oda, kaske čhungaren andro muj.
7 Se o jakha mange slabisaľile le rovibnastar;
o vasta the o pindre mande hin šukore sar ciňos.
8 Ola, ko pestar keren spravodľiva, predaran
a o ňevinna man odsudzinen sar bijedevleskres.
9 No o spravodľivo pes ľikerel peskre dromestar
a oda, kas hin žuže vasta, ačhela furt zoraleder.
10 Ale te savore avľanas a ačhiľanas angle ma,
na arakhľomas aňi jekhe goďaveres maškar tumende.
11 Mire dživesa pregele, mire plani rozpele,
a mek the oda, so kamavas andro jilo.
12 Mire prijaťeľa phenen pre rat, hoj oda hin džives;
phenen: ‚O švetlos hino pašes, kajte hin kaľipen.‘
13 Te miri naďej hin ča o Šeol,
te mange lačharava o hadžos andro kaľipen,
14 te phenava le hroboske: ‚Tu sal miro dad!‘
a le kirmenge: ‚Miri daj‘ abo ‚miri pheň‘,
15 ta akor kaj hiňi miri naďej?
Dikhel la mek vareko?
16 Džala manca tele andro brani le Šeoloskre the miri naďej?