1 ای خدا، تو خدای من هستی؛ سحرگاهان[a] تو را می‌جویم. جان من مشتاق توست؛ تمام وجودم همچون زمینی خشک و بی‌آب، تشنهٔ توست. 2 تو را در خانۀ مقدّست دیده‌ام و قدرت و جلال تو را مشاهده کرده‌ام.

3 محبت تو برایم شیرینتر از زندگی است، پس لبهای من تو را ستایش خواهد کرد، 4 و تا زنده‌ام تو را سپاس خواهم گفت و دست دعا به سوی تو دراز خواهم کرد. 5 جان من سیر خواهد شد و با شادی خداوند را ستایش خواهد کرد.

6 شب هنگام در بستر خود به تو می‌اندیشم. 7 تو همیشه مددکار من بوده‌ای، پس در زیر بالهای تو شادی خواهم کرد. 8 همیشه در تو پناه خواهم گرفت و تو با دست پرقدرتت از من حمایت خواهی نمود.

9 اما آنانی که قصد جان مرا دارند هلاک شده، به زیر زمین فرو خواهند رفت؛ 10 در جنگ به دم شمشیر خواهند افتاد و طعمهٔ گرگها خواهند شد. 11 اما من در خدا شادی خواهم کرد و همهٔ کسانی که بر خدا اعتماد نموده‌اند او را ستایش خواهند کرد، اما دهان دروغگویان بسته خواهد شد.

<- مزامیر 62مزامیر 64 ->