1 خداوندا، تو را ستایش می‌کنم، زیرا مرا نجات دادی و نگذاشتی دشمنانم به من بخندند. 2 ای خداوند، ای خدای من، وقتی نزد تو فریاد برآوردم و کمک طلبیدم، مرا شفا دادی. 3 مرا از لب گور برگرداندی و از چنگال مرگ نجاتم دادی تا نمیرم.

4 ای سرسپردگان خداوند، او را ستایش کنید! نام مقدّس خداوند را بستایید، 5 زیرا غضب او لحظه‌ای است، اما رحمت و محبت او دائمی! اگر تمام شب نیز اشک بریزیم، صبحگاهان باز شادی آغاز می‌شود.

6 هنگامی که خوشحال و کامیاب بودم، به خود گفتم هرگز شکست نخواهم خورد. 7 فکر می‌کردم مانند کوه همیشه پا برجا و پایدار خواهم بود. اما همین که تو، ای خداوند، روی خود را از من برگرداندی، ترسان و پریشان شدم.

8 ای خداوند، در پیشگاه تو نالیدم و التماس‌کنان گفتم: 9 «نابودی من برای تو چه فایده‌ای دارد؟ اگر بمیرم و زیر خاک بروم، آیا غبار خاک من، تو را خواهد ستود؟ آیا جسد خاک شدهٔ من از وفاداری و صداقت تو سخن خواهد گفت؟ 10 خداوندا، دعایم را بشنو و بر من رحم کن! ای خداوند، مددکار من باش!»

11 خدایا، تو ماتم مرا به پایکوبی تبدیل کردی! تو رخت عزا را از تنم درآوردی و لباس جشن و شادی به من پوشاندی. 12 بنابراین سکوت نخواهم کرد و با تمام وجود در وصف تو سرود خواهم خواند. ای یهوه خدای من، تا به ابد تو را سپاس خواهم گفت!

<- مزامیر 29مزامیر 31 ->