2 مردم اسرائیل بگویند: «محبت خداوند بی‌پایان است.» 3 کاهنان نسل هارون بگویند: «محبت خداوند بی‌پایان است.» 4 مردم خداترس بگویند: «محبت خداوند بی‌پایان است.»
5 در زحمت بودم؛ از خداوند کمک خواستم؛ او به دادم رسید و مرا رهانید. 6 خداوند با من است، پس نخواهم ترسید. انسان به من چه می‌تواند بکند؟ 7 خداوند با من است و مرا یاری خواهد داد، پس پیروزمندانه بر کسانی که از من نفرت دارند خواهم نگریست.
8 به خداوند پناه بردن بهتر است از امید بستن به انسان. 9 آری، به خداوند پناه بردن حتی بهتر است از امید بستن به امیران.
10-12 اگر همهٔ دشمنان مانند زنبور بر سر من بریزند و دور مرا بگیرند، به یاری خداوند تمام آنها را نابود خواهم کرد. آنها مثل خارها که دوامی ندارند خواهند سوخت و فوری خاموش خواهند شد. 13 دشمن بر من هجوم آورد تا نابودم کند، ولی خداوند مرا کمک نمود. 14 خداوند قوت و سرود من است؛ او باعث نجات من شده است.
15 فریاد پیروزی قوم خدا از خیمه‌هایشان شنیده می‌شود که می‌گویند: «دست توانای خداوند متعال این پیروزی را نصیب ما ساخته است! 16 آری، دست توانای خداوند متعال، ما را در جنگ پیروز ساخته است!»
17 من نخواهم مرد، بلکه زنده خواهم ماند و کارهای خداوند را برای همه تعریف خواهم کرد. 18 خداوند مرا به سختی تنبیه کرد، ولی نگذاشت تا بمیرم.
19 دروازه‌هایی را که عادلان از آن وارد می‌شوند برای من باز کنید تا داخل شوم و خداوند را سپاس گویم.
20 این است دروازهٔ خداوند که نیکوکاران از آن وارد شوند.
21 ای خداوند، تو را ستایش می‌کنم که مرا اجابت فرموده، نجاتم دادی.
22 سنگی که معماران دور افکندند، سنگ اصلی ساختمان شده است. 23 این کارِ خداوند است و در نظر ما عجیب می‌نماید. 24 این است روزی که خداوند ساخته؛ در این روز باید وجد و شادی کرد!
25 خداوندا، تمنا می‌کنیم ما را نجات دهی و کامیاب سازی!
26 مبارک است آن که به نام خداوند می‌آید! ما از خانهٔ خداوند، تو را برکت می‌دهیم. 27 یهوه خداست، همان خدایی که ما را منور ساخته است. شاخه‌ها را به دست گیرید و جشن را آغاز کنید و به سوی مذبح خانهٔ خدا پیش بروید.
28 تو خدای من هستی، و تو را سپاس می‌گویم! تو خدای من هستی، و تو را تمجید می‌کنم!
29 خداوند را ستایش کنید، زیرا او نیکوست و محبتش بی‌پایان.
<- مزامیر 117مزامیر 119 ->