13 آنگاه خداوند به موسی فرمود: 14 «کسی را که کفر گفته بیرون اردوگاه ببر و به تمام کسانی که کفر او را شنیدند، بگو که دستهای خود را بر سر او بگذارند. بعد تمام جماعت او را سنگسار کنند. 15 به بنی‌اسرائیل بگو: هر که به خدای خود کفر و ناسزا بگوید باید سزایش را ببیند. 16 هر که نام خداوند را کفر بگوید باید کشته شود؛ تمام جماعت باید او را سنگسار کنند. هر اسرائیلی یا غیراسرائیلی میان شما که به خداوند کفر بگوید، باید کشته شود.
17 «هر که انسانی را بکشد، باید کشته شود. 18 هر کس حیوانی را که مال خودش نیست بکشد، باید عوض دهد: جان در عوض جان. 19 هر که صدمه‌ای به کسی وارد کند، باید به خود او نیز همان صدمه وارد شود: 20 شکستگی به عوض شکستگی، چشم به عوض چشم و دندان به عوض دندان. 21 پس، هر کس حیوانی را بکشد، باید برای آن عوض دهد، اما اگر انسانی را بکشد، باید کشته شود. 22 این قانون هم برای غریبه‌ها و هم برای اسرائیلی‌هاست. من یهوه، خدای شما هستم.»
23 پس آن جوان را که کفر و ناسزا گفته بود بیرون اردوگاه برده، همان‌طور که خداوند به موسی امر فرموده بود، سنگسار کردند.
<- لاویان 23لاویان 25 ->- a عبری: «نام».