نامهٔ یهودا
1 این نامه از طرف یهودا، خدمتگزار*یا «غلام». عیسی مسیح و برادر یعقوب است.
5 گرچه این حقایق را به خوبی میدانید، اما میخواهم برخی نکات را بار دیگر یادآوری نمایم. همانگونه که میدانید، خداوند پس از آنکه قوم اسرائیل را از سرزمین مصر رهایی بخشید، تمام کسانی را که بیایمان شده بودند و از خدا سرپیچی میکردند، هلاک ساخت. 6 همچنین به یاد آورید فرشتگانی را که در محدودۀ اختیارات خود نماندند، بلکه جایگاه خود را ترک کردند، و خدا آنها را در تاریکی مطلق محبوس فرمود تا روز عظیم داوری فرا برسد. 7 در ضمن، شهرهای «سدوم» و «عموره» را نیز به یاد داشته باشید. اهالی آنجا و شهرهای مجاور، به انواع شهوات و انحرافات جنسی آلوده بودند. بنابراین، همهٔ آنها نابود شدند تا برای ما درس عبرتی باشند و بدانیم که آتش ابدی وجود دارد که در آنجا گناهکاران مجازات میشوند.
8 با وجود همهٔ اینها، این معلمین گمراه که از خوابهای خود الهام میگیرند، به زندگی فاسد و بیبند و بار خود ادامه میدهند، و بدن خود را آلوده میسازند؛ در ضمن مطیع هیچ مرجع قدرتی نیز نیستند و موجودات آسمانی را به باد مسخره میگیرند. 9 در حالی که «میکائیل»، رئیس فرشتگان، وقتی با ابلیس بر سر جسد موسی بحث میکرد، به خود اجازه نداد به او تهمت بزند و اهانت کند؛ بلکه فقط گفت: «خداوند تو را توبیخ فرماید!» 10 اما این اشخاص هر چه را که نمیفهمند مسخره میکنند و ناسزا میگویند؛ ایشان همچون حیوانات بیفهم، دست به هر کاری که دلشان میخواهد میزنند، و به این ترتیب، به سوی نابودی و هلاکت میشتابند.
11 وای به حال آنان، زیرا از قائن سرمشق میگیرند که برادرش را کشت، و مانند بلعام رفتار میکنند که به خاطر پول، دست به هر کاری میزد. پس آنها مانند قورح در عصیان خود هلاک خواهند شد.
12 این اشخاص که در ضیافتهای کلیسایی، به جمع شما میپیوندند، لکههای ناپاکی هستند که شما را آلوده میکنند. با بیشرمی میخندند و شکم خود را سیر میکنند، بدون آنکه رعایت حال دیگران را بنمایند. همچون ابرهایی هستند که از زمینهای خشک عبور میکنند، بدون آنکه قطرهای باران ببارانند. قولهای آنان اعتباری ندارد. درختانی هستند که در موسم میوه، ثمر نمیدهند. اینان دو بار طعم مرگ را چشیدهاند؛ یک بار زمانی که در گناه بودند، و بار دیگر وقتی از مسیح روگردان شدند. از این رو، باید منتظر داوری خدا باشند. 13 تنها چیزی که از خود برجای میگذارند، ننگ و رسوایی است، درست مانند کف ناپاک دریا که از موجهای خروشان بر ساحل باقی میماند. درخشان همچون ستارگان، اما سرگردان هستند و به سوی ظلمت و تاریکی مطلق ابدی میشتابند.
14 خَنوخ، که هفت نسل بعد از آدم زندگی میکرد، دربارۀ همین اشخاص نبوّت کرده، میگوید: «بدانید که خداوند با هزاران هزار از مقدّسین خود میآید، 15 تا مردم دنیا را داوری کند. او همه بدکاران را به سبب تمامی کارهای زشتی که انجام دادهاند، و گناهکاران فاسدی را که سخنان زشت بر ضد خدا گفتهاند محکوم خواهد کرد.» 16 این افراد گلهمند و عیبجو هستند و تنها برای ارضای شهوات خود زندگی میکنند. آنها جسور و خودنما هستند و فقط به کسی احترام میگذارند که بدانند سودی از او عایدشان میشود.
20 اما شما ای عزیزان، یکدیگر را در ایمان بس مقدّس خود بنا نمایید، در روحالقدس دعا کنید، 21 و منتظر رحمت خداوند عیسی مسیح باشید، که شما را به حیات جاویدان خواهد رساند. بدین ترتیب شما خود را در محبت خدا محفوظ نگاه خواهید داشت. 22 با کسانی که در تردید به سر میبرند رحیم باشید. 23 گمراهان را از آتش مجازات رهایی دهید، اما مراقب باشید که خودتان نیز به سوی گناه کشیده نشوید. در همان حال که دلتان بر این گناهکاران میسوزد، از اعمال گناهآلود ایشان متنفر باشید.
- a یا «غلام».