۶ هرآنچه خداوند خواست آن را کرد، درآسمان و در زمین و در دریا و در همه لجهها. ۷ ابرها را از اقصای زمین برمی آورد و برقها رابرای باران میسازد و بادها را از مخزنهای خویش بیرون میآورد. ۸ که نخست زادگان مصررا کشت، هم از انسان هم از بهایم. ۹ آیات ومعجزات را در وسط توای مصر فرستاد، برفرعون و بر جمیع بندگان وی. ۱۰ که امتهای بسیاررا زد و پادشاهان عظیم را کشت. ۱۱ سیحون پادشاه اموریان و عوج پادشاه باشان و جمیع ممالک کنعان را. ۱۲ و زمین ایشان را به میراث داد، یعنی به میراث قوم خود اسرائیل.
۱۳ ای خداوند، نام توست تا ابدالاباد؛ وای خداوند، یادگاری توست تا جمیع طبقات. ۱۴ زیرا خداوند قوم خود را داوری خواهد نمودو بر بندگان خویش شفقت خواهد فرمود. ۱۵ بتهای امتها طلا و نقره میباشند، عمل دستهای انسان. ۱۶ دهنها دارند و سخن نمی گویند؛ چشمان دارند و نمی بینند؛ ۱۷ گوشهادارند و نمی شنوند بلکه در دهان ایشان هیچ نفس نیست. ۱۸ سازندگان آنها مثل آنها میباشند وهرکه بر آنها توکل دارد. ۱۹ ای خاندان اسرائیل، خداوند را متبارک خوانید. ای خاندان هارون، خداوند را متبارک خوانید. ۲۰ ای خاندان لاوی، خداوند را متبارک خوانید. ای ترسندگان خداوند، خداوند را متبارک خوانید. ۲۱ خداونداز صهیون متبارک باد، که در اورشلیم ساکن است. هللویاه.
<- مزامیر 134مزامیر 136 ->