۱  ای خداوند برای داود به یاد آور، همه مذلتهای او را. ۲  چگونه برای خداوند قسم خورد و برای قادر مطلق یعقوب نذر نمود ۳  که به خیمه خانه خود هرگز داخل نخواهم شد، و بر بستر تختخواب خود برنخواهم آمد. ۴  خواب به چشمان خود نخواهم داد و نه پینکی به مژگان خویش، ۵  تا مکانی برای خداوندپیدا کنم و مسکنی برای قادر مطلق یعقوب. ۶  اینک ذکر آن را در افراته شنیدیم و آن را درصحرای یعاریم یافتیم. ۷  به مسکن های او داخل شویم و نزد قدمگاه وی پرستش نماییم. ۸ ‌ای خداوند به آرامگاه خود برخیز و بیا، تو و تابوت قوت تو. ۹  کاهنان تو به عدالت ملبس شوند ومقدسانت ترنم نمایند. ۱۰  به‌خاطر بنده خودداود، روی مسیح خود را برمگردان. ۱۱  خداوند برای داود به راستی قسم خورد و از آن برنخواهدگشت که «از ثمره صلب تو بر تخت تو خواهم گذاشت. ۱۲  اگر پسران تو عهد مرا نگاه دارند وشهادتم را که بدیشان می‌آموزم، پسران ایشان نیزبر کرسی تو تا به ابد خواهند نشست.»

۱۳  زیرا که خداوند صهیون را برگزیده است وآن را برای مسکن خویش مرغوب فرموده. ۱۴  «این است آرامگاه من تا ابدالاباد. اینجا ساکن خواهم بود زیرا در این رغبت دارم. ۱۵  آذوقه آن را هرآینه برکت خواهم داد و فقیرانش را به نان سیر خواهم ساخت، ۱۶  و کاهنانش را به نجات ملبس خواهم ساخت و مقدسانش هرآینه ترنم خواهند نمود. ۱۷  در آنجا شاخ داود را خواهم رویانید و چراغی برای مسیح خود آماده خواهم ساخت. ۱۸  دشمنان او را به خجالت ملبس خواهم ساخت و تاج او بر وی شکوفه خواهدآورد.»

<- مزامیر 131مزامیر 133 ->