The General Epistle of James
ଯାକୁବଙ୍କ ପତ୍ର
ଲେଖକ
ଏହି ପତ୍ରର ଲେଖକ ଯାକୁବ ଅଟନ୍ତି (ଯାକୁ. 1:1), ଯିଏ ଯିରୂଶାଲମ ମଣ୍ଡଳୀର ନେତା ଏବଂ ସେ ଯୀଶୁଙ୍କର ଭାଇ ଥିଲେ। ଯାକୁବ ଯୀଶୁଙ୍କର ଭାଇମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ ଜଣେ ଥିଲେ, ସମ୍ଭବତଃ, ସମସ୍ତଙ୍କଠାରୁ ବୟସରେ ବଡ଼ ଥିଲେ ଯେହେତୁ ମାଥିଉ 13:55 ରେ ତାହାଙ୍କର ନାମ ଶୀର୍ଷରେ ଉଲ୍ଲେଖିତ। ପ୍ରଥମରେ ଯାକୁବ ଯୀଶୁଙ୍କୁ ବିଶ୍ଵାସ କରୁ ନ ଥିଲେ ଏପରି ସେ ତାହାଙ୍କର ସେବାକାର୍ଯ୍ୟ ଯଥାର୍ଥତା ଦେଖାଇବା ନିମନ୍ତେ ଦାବି କରିଥିଲେ ଏବଂ ତାହାଙ୍କର ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟକୁ ଭୁଲ ବୁଝିଥିଲେ। (ଯୋହନ 7:25) ପରବର୍ତ୍ତୀ ସମୟରେ ସେ ମଣ୍ଡଳୀର ଜଣେ ମୁଖ୍ୟ ବ୍ୟକ୍ତି ଭାବରେ ପରିଚିତ ହେଲେ। ପୁନରୁତ୍ଥାନ ପରେ ଯୀଶୁ ଦର୍ଶନ ଦେଇଥିବା ଲୋକମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ ସେ ଜଣେ ଥିଲେ (1 କର. 15:7), ପାଉଲ ତାହାଙ୍କୁ ମଣ୍ଡଳୀର ସ୍ତମ୍ଭ ବୋଲି ପ୍ରକାଶ କରନ୍ତି (ଗାଲା. 2:9)।
ସମୟ ଓ ସ୍ଥାନ
ପ୍ରାୟ 40-50 ଖ୍ରୀଷ୍ଟାବ୍ଦ ମଧ୍ୟରେ ଲେଖାଯାଇଅଛି।
50 ଖ୍ରୀଷ୍ଟାବ୍ଦରେ ଯିରୂଶାଲମ ପ୍ରଶାସନିକ ପରିଷଦ ପୂର୍ବରୁ ଏବଂ 70 ଖ୍ରୀଷ୍ଟାବ୍ଦରେ ମନ୍ଦିର ଧ୍ୱଂସ ହେବା ପୂର୍ବରୁ ଲେଖାଯାଇଅଛି।
ପ୍ରାପକ
ସମ୍ଭବତଃ, ଯିହୁଦା ଏବଂ ଶମରୀୟା ପ୍ରଦେଶରେ ଛିନ୍ନଭିନ୍ନ ହୋଇଥିବା ଯିହୁଦୀ ବିଶ୍ଵାସୀମାନେ ପ୍ରାପକ ଥିଲେ। ଏହା ଯାକୁବଙ୍କର ଦ୍ୱାଦଶ ଗୋଷ୍ଠୀଙ୍କୁ ପ୍ରାରମ୍ଭିକ ଅଭିବାଦନ ଉପରେ ଆଧାରିତ ଅଟେ। ଯାକୁବଙ୍କ ମୂଳ ଶ୍ରୋତାମାନଙ୍କ ସ୍ଥାନ ବିଷୟରେ ଏହି ପଦରୁ ପ୍ରମାଣିତ ହୁଏ।
ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ
ଯାକୁବଙ୍କ ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ (ଯାକୁ. 1:2-4) ରେ ପ୍ରକାଶିତ। ହେ ମୋହର ଭାଇମାନେ, ତୁମ୍ଭେମାନେ ଯେତେବେଳେ ନାନା ପ୍ରକାର ପରୀକ୍ଷାରେ ପରୀକ୍ଷିତ ହୁଅ, ସେତେବେଳେ ତାହା ବିଶେଷ ଆନନ୍ଦର ବିଷୟ ବୋଲି ମନେ କର; କାରଣ ପରୀକ୍ଷାସିଦ୍ଧ ବିଶ୍ୱାସ ଯେ ସହିଷ୍ଣୁତା ଉତ୍ପନ୍ନ କରେ, ଏହା ତ ଜାଣିଅଛ। ତାହାଙ୍କର ଏହି ପ୍ରାରମ୍ଭିକ ବାକ୍ୟରୁ ଏହା ସ୍ପଷ୍ଟ ହୁଏ ଯେ ଯାକୁବଙ୍କ ପାଠକମାନେ ନାନା ପ୍ରକାର ପରୀକ୍ଷାରେ ପରୀକ୍ଷିତ ହେଉଥିଲେ। ସେମାନଙ୍କର ନାନା ପ୍ରକାର ପରୀକ୍ଷାରେ ଆନନ୍ଦ ପ୍ରାପ୍ତ କରିବା ନିମନ୍ତେ ଈଶ୍ବରଙ୍କଠାରୁ ଜ୍ଞାନ ଲାଭ କରିବାକୁ ଯାକୁବ ସେମାନଙ୍କୁ ଆହ୍ୱାନ କରନ୍ତି (ଯାକୁ. 1:5)। ଯାକୁବଙ୍କ ପ୍ରାପକମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ ଅନେକ ବିଶ୍ଵାସୀମାନେ ବିଶ୍ୱାସରୁ ଦୂରକୁ ଚାଲିଯାଇଥିଲେ। ଏବଂ ଯାକୁବ ସେମାନଙ୍କୁ ଜଗତ ସହିତ ବନ୍ଧୁତା କରିବା ବିଷୟରେ ଚେତାବନୀ ଦିଅନ୍ତି (ଯାକୁ. 4:4), ଯାକୁବ ବିଶ୍ଵାସୀମାନଙ୍କୁ ନମ୍ର ହେବା ନିମନ୍ତେ ନିର୍ଦ୍ଦେଶ ଦିଅନ୍ତି ଯାହା ଫଳରେ ଈଶ୍ବର ସେମାନଙ୍କୁ ଉନ୍ନତ କରିବେ। ଈଶ୍ବରଙ୍କ ସମ୍ମୁଖରେ ନମ୍ର ହେବା ଜ୍ଞାନର ମାର୍ଗ ଅଟେ ବୋଲି ଯାକୁବ ସେମାନଙ୍କୁ ଶିକ୍ଷା ଦିଅନ୍ତି (ଯାକୁ. 4:8-10)।
ବିଷୟବସ୍ତୁ
ପ୍ରକୃତ ବିଶ୍ଵାସ
ରୂପରେଖା
1. ପ୍ରକୃତ ଧର୍ମ ବିଷୟରେ ଯାକୁବଙ୍କ ଉପଦେଶ — 1:1-27
2. ସତ୍ୟ ବିଶ୍ଵାସ କାର୍ଯ୍ୟ ଦ୍ଵାରା ପ୍ରକାଶିତ — 2:1-3:12
3. ସତ୍ୟ ଜ୍ଞାନ ଈଶ୍ବରଙ୍କଠାରୁ ଆସେ — 3:13-5:20

ଅଭିବାଦନ

1 ଈଶ୍ବରଙ୍କ ଓ ପ୍ରଭୁ ଯୀଶୁ ଖ୍ରୀଷ୍ଟଙ୍କ ଦାସ ଯାକୁବର ଛିନ୍ନଭିନ୍ନ ଦ୍ୱାଦଶ ଗୋଷ୍ଠୀଙ୍କୁ ନମସ୍କାର।

ବିଶ୍ୱାସର ପରୀକ୍ଷା

2 ହେ ମୋହର ଭାଇମାନେ, ତୁମ୍ଭେମାନେ ଯେତେବେଳେ ନାନା ପ୍ରକାର ପରୀକ୍ଷାରେ ପରୀକ୍ଷିତ ହୁଅ, 3 ସେତେବେଳେ ତାହା ବିଶେଷ ଆନନ୍ଦର ବିଷୟ ବୋଲି ମନେ କର; ପରୀକ୍ଷାସିଦ୍ଧ ବିଶ୍ୱାସ ଯେ ସହିଷ୍ଣୁତା ଉତ୍ପନ୍ନ କରେ, ଏହା ତ ଜାଣିଅଛ। 4 ଆଉ, ତୁମ୍ଭେମାନେ ଯେପରି କୌଣସି ବିଷୟରେ ଊଣା ନ ପଡ଼ି ସିଦ୍ଧ ଓ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ହୁଅ, ଏଥିପାଇଁ ସହିଷ୍ଣୁତା ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ରୂପେ କାର୍ଯ୍ୟ ସାଧନ କରୁ। 5 କିନ୍ତୁ ତୁମ୍ଭମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ ଯେବେ କାହାରି ଜ୍ଞାନର ଅଭାବ ଥାଏ, ତେବେ ଯେଉଁ ଈଶ୍ବର ଦୋଷ ନ ଧରି ମୁକ୍ତ ହସ୍ତରେ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଦାନ କରନ୍ତି, ତାହାଙ୍କ ଛାମୁରେ ସେ ପ୍ରାର୍ଥନା କରୁ, ସେଥିରେ ତାହାକୁ ଦିଆଯିବ। 6 କିନ୍ତୁ ସେ କିଛିମାତ୍ର ସନ୍ଦେହ ନ କରି ବିଶ୍ୱାସ ସହ ପ୍ରାର୍ଥନା କରୁ, କାରଣ ଯେ ସନ୍ଦେହ କରେ, ସେ ବାୟୁରେ ଇତଃସ୍ତତଃ ଚାଳିତ ସମୁଦ୍ରର ତରଙ୍ଗ ସଦୃଶ। 7 ସେପରି ଲୋକ ପ୍ରଭୁଙ୍କଠାରୁ କିଛି ପାଇବ ବୋଲି ମନେ ନ କରୁ; 8 ସେ ତ ଦ୍ୱିମନା ଲୋକ, ଆପଣାର ସମସ୍ତ ଗତିରେ ଅସ୍ଥିର। 9 ଦୀନ ଅବସ୍ଥାର ଭ୍ରାତା ଆପଣାର ଉନ୍ନତ ଅବସ୍ଥାରେ ଦର୍ପ କରୁ, 10 ଧନୀ ଆପଣା ଦୀନାବସ୍ଥାରେ ଦର୍ପ କରୁ, କାରଣ ଘାସର ଫୁଲ ପରି ସେ ଝଡ଼ିପଡ଼ିବ। 11 ଯେଣୁ ସୂର୍ଯ୍ୟ ସତାପରେ ଉଦୟ ହୁଅନ୍ତେ, ଘାସ ଯେପରି ଶୁଖିଯାଏ ଓ ତାହାର ଫୁଲ ଝଡ଼ିପଡ଼େ ପୁଣି, ତାହାର ରୂପର ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ ନାଶ ହୁଏ, ସେହିପରି ଧନୀ ଲୋକ ହିଁ ଆପଣାର ସବୁ ଗତିରେ ଝାଉଁଳି ପଡ଼ିବ। 12 ଯେଉଁ ଲୋକ ପରୀକ୍ଷା ସହ୍ୟ କରେ, ସେ ଧନ୍ୟ, କାରଣ ପ୍ରଭୁ ଆପଣା ପ୍ରେମ କରୁଥିବା ଲୋକମାନଙ୍କୁ ଯେଉଁ ଜୀବନରୂପ ମୁକୁଟ ଦେବାକୁ ପ୍ରତିଜ୍ଞା କରିଅଛନ୍ତି, ପରୀକ୍ଷାସିଦ୍ଧ ହେଲା ଉତ୍ତାରେ ସେହି ଲୋକ ସେହି ମୁକୁଟ ପ୍ରାପ୍ତ କରିବ। 13 କେହି ପରୀକ୍ଷିତ ହେଲେ, ମୋହର ଏହି ପରୀକ୍ଷା ଈଶ୍ବରଙ୍କ ଆଡ଼ୁ ହେଉଅଛି ବୋଲି ନ କହୁ, କାରଣ ଈଶ୍ବର ମନ୍ଦରେ ପରୀକ୍ଷିତ ହୋଇପାରନ୍ତି ନାହିଁ, ଆଉ ସେ ନିଜେ କାହାକୁ ପରୀକ୍ଷା କରନ୍ତି ନାହିଁ। 14 କିନ୍ତୁ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଲୋକ ଆପଣା କାମନା ଦ୍ୱାରା ଆକର୍ଷିତ ଓ ପ୍ରବଞ୍ଚିତ ହୋଇ ପରୀକ୍ଷିତ ହୁଏ; 15 ତାହା ପରେ କାମନା ଗର୍ଭଧାରଣ କରି ପାପ ପ୍ରସବ କରେ, ପୁଣି, ପାପ ପୂର୍ଣ୍ଣମାତ୍ରାରେ ବୃଦ୍ଧି ପାଇ ମୃତ୍ୟୁକୁ ଜନ୍ମ ଦିଏ। 16 ହେ ମୋହର ପ୍ରିୟ ଭାଇମାନେ, ଭ୍ରାନ୍ତ ହୁଅ ନାହିଁ। 17 ସମସ୍ତ ଉତ୍ତମ ଦାନ ଓ ସମସ୍ତ ସିଦ୍ଧ ବର ଊର୍ଦ୍ଧ୍ୱରୁ, ଅର୍ଥାତ୍‍, ଜ୍ୟୋତିଃର୍ଗଣର ପିତାଙ୍କଠାରୁ ଆସେ, ଯାହାଙ୍କଠାରେ କୌଣସି ପରିବର୍ତ୍ତନ ବା ଲେଶମାତ୍ର ବିକାର ନାହିଁ। 18 ଆମ୍ଭେମାନେ ଯେପରି ତାହାଙ୍କ ସୃଷ୍ଟ ବିଷୟମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ ଏକ-ପ୍ରକାର ପ୍ରଥମ ଫଳ ସ୍ୱରୂପ ହେଉ, ଏଥିନିମନ୍ତେ ସେ ଆପଣା ଇଚ୍ଛାନୁସାରେ ସତ୍ୟ ବାକ୍ୟ ଦ୍ୱାରା ଆମ୍ଭମାନଙ୍କୁ ଜନ୍ମ ଦେଲେ।

ବାକ୍ୟର ଶ୍ରୋତା ଏବଂ କାର୍ଯ୍ୟକାରୀ

19 ହେ ମୋହର ପ୍ରିୟ ଭାଇମାନେ, ତୁମ୍ଭେମାନେ ଏହା ଜ୍ଞାତ ଅଛ। ପ୍ରତ୍ୟେକ ଜଣ ଶୁଣିବାରେ ତତ୍ପର, କହିବାରେ ଧୀର ପୁଣି, କ୍ରୋଧ କରିବାରେ ଧୀର ହେଉ, 20 କାରଣ ମନୁଷ୍ୟର କ୍ରୋଧ ଈଶ୍ବରଙ୍କ ଗ୍ରାହ୍ୟ ଧାର୍ମିକତା ସାଧନ କରେ ନାହିଁ। 21 ଅତଏବ, ତୁମ୍ଭେମାନେ ସମସ୍ତ ଅଶୁଚିତା ଓ ସବୁପ୍ରକାର ଦୁଷ୍ଟତା ପରିତ୍ୟାଗ କରି ଯେଉଁ ରୋପିତ ବାକ୍ୟ ତୁମ୍ଭମାନଙ୍କ ଆତ୍ମାକୁ ପରିତ୍ରାଣ କରିବା ନିମନ୍ତେ ସମର୍ଥ, ତାହା ନମ୍ର ଭାବରେ ଗ୍ରହଣ କର। 22 କିନ୍ତୁ ଶ୍ରୋତାମାତ୍ର ହୋଇ ଆପଣାମାନଙ୍କୁ ପ୍ରବଞ୍ଚନା ନ କରି ବାକ୍ୟର କର୍ମକାରୀ ହୁଅ। 23 କାରଣ ଯଦି କେହି ବାକ୍ୟର କର୍ମକାରୀ ନ ହୋଇ ଶ୍ରୋତାମାତ୍ର ହୁଏ, ତେବେ ସେ ଦର୍ପଣରେ ଆପଣା ସ୍ୱାଭାବିକ ମୁଖ ଦର୍ଶନ କରୁଥିବା ମନୁଷ୍ୟର ତୁଲ୍ୟ, 24 ଯେଣୁ ସେ ଆପଣାକୁ ଦେଖିଲା ଉତ୍ତାରେ ଚାଲିଯାଇ, ସେ କି ପ୍ରକାର ଲୋକ, ତାହା ସେହିକ୍ଷଣି ଭୁଲିଯାଏ। 25 କିନ୍ତୁ ଯେ ସିଦ୍ଧ, ଅର୍ଥାତ୍‍, ସ୍ୱାଧୀନତାର ବ୍ୟବସ୍ଥା ପ୍ରତି ନିରୀକ୍ଷଣ କରି ସେଥିରେ ନିବିଷ୍ଟ ଥାଏ, ପୁଣି, ବିସ୍ମରଣକାରୀ ଶ୍ରୋତାମାତ୍ର ନ ହୋଇ ବରଂ କାର୍ଯ୍ୟକାରୀ ହୁଏ, ସେ ଆପଣା କାର୍ଯ୍ୟରେ ଧନ୍ୟ। 26 ଯଦି କେହି ଆପଣାକୁ ଧର୍ମପରାୟଣ ବୋଲି ମନେ କରେ, ଆଉ ଆପଣା ଜିହ୍ୱାକୁ ବଶୀଭୂତ ନ କରି ନିଜ ହୃଦୟକୁ ପ୍ରବଞ୍ଚନା କରେ, ତାହାର ଧର୍ମପରାୟଣତା ବୃଥା। 27 ଅନାଥ ଓ ବିଧବାମାନଙ୍କୁ ସେମାନଙ୍କ ଦୁଃଖାବସ୍ଥାରେ ସଂଖୋଳିବା ପୁଣି, ସଂସାରରୁ ଆପଣାକୁ ନିଷ୍କଳଙ୍କ ରୂପେ ରକ୍ଷା କରିବା, ଏହା ଆମ୍ଭମାନଙ୍କ ଈଶ୍ବର ଓ ପିତାଙ୍କ ଛାମୁରେ ବିଶୁଦ୍ଧ ଓ ନିର୍ମଳ ଧର୍ମପରାୟଣତା ଅଟେ।

ଯାକୁବ 2 ->