1 परमेश्वरका भवनमा जाँदा आफ्ना कदमहरूमा होसियारी होऊ। मूर्खले आफू भूल गर्दैछु भनी नजानिकनै बलिदान चढाउनलाई गएजस्तो होइन, तर उहाँको आवाज सुन्नलाई नजिक जाऊ।
2 परमेश्वरको अगाडि बोल्नलाई हडबड नगर,
र कुनै कुरा बोल्न तिम्रो हृदयले हतार नगरोस्;
अनि उहाँको सामु प्रतिज्ञा गर्न हतार नगर।
किनकि परमेश्वर स्वर्गमा हुनुहुन्छ,
अनि तिमीचाहिँ पृथ्वीमा छौ;
यसकारण तिम्रा शब्दहरू थोरै होऊन्!
3 जसरी धेरै चिन्ता हुँदा सपना आउँदछ;
त्यसरी नै धेरै शब्दहरू मूर्खका बोली हुन्छन्।
4 जब परमेश्वरलाई प्रतिज्ञा गर्दछौ, त्यो पूरा गर्नमा ढिलो नगर। उहाँ मूर्खसित खुशी हुनुहुन्न; आफ्नो प्रतिज्ञा पूरा गर। 5 प्रतिज्ञा गरेर त्यो पूरा नगर्नुभन्दा प्रतिज्ञा गर्दै नगर्नु असल हो। 6 तिम्रो बोलीले पापमा नडोर्याओस्। अनि मन्दिरका दूतलाई, “मेरो प्रतिज्ञामा भूल भएछ,” भनेर विरोध नगर। तिम्रा वचनले किन परमेश्वरलाई रिस उठाउँछौ, र आफ्नै हातका काम नष्ट गर्न लगाउँछौ? 7 धेरै सपना देख्नु र धेरै कुरा गर्नु अर्थहीन छन्। त्यसकारण परमेश्वरको भय मान।
धनसम्पत्ति अर्थहीन छन्
8 यदि तिमीले कुनै प्रान्तमा गरिबमाथि अत्याचार भएको, त्यसको अधिकार र न्याय इन्कार गरिएको देख्यौ भने अचम्म नमान; किनकि एक अधिकारीमाथि रेखदेख गर्न अर्को ठूलो अधिकारी खटाइएको हुन्छ, र ती सबैमाथि नजर राख्न अझ ठूलो अधिकारी खटाइएको हुन्छ। 9 जमिनबाट उब्जेका अन्न सबैले खान्छन्; राजा आफूले पनि जमिनबाट लाभ प्राप्त गर्दछन्।
10 जसले रुपैयाँपैसालाई प्रेम गर्छ, त्यसलाई कहिल्यै प्रशस्त हुँदैन।
जसले धनसम्पत्तिलाई प्रेम गर्छ, त्यो आफ्नो आम्दानीमा कहिल्यै सन्तुष्ट हुँदैन;
यो पनि अर्थहीन छ।
11 जब धनसम्पत्ति बढ्छ,
तब खाने मुखहरू पनि धेरै बढ्छन्।
अनि ती आँखाले हेर्नुबाहेक
मालिकलाई धनसम्पत्तिको अरू के लाभ हुन्छ र?
12 परिश्रम गर्नेको निद्रा मिठो हुन्छ;
चाहे त्यसले थोरै खाओस् वा धेरै खाओस्,
तर धनीको प्रचुर धनले गर्दा
त्यसलाई निद्रै लाग्दैन।
13 मैले सूर्यमुनि एउटा गम्भीर खराबी देखेको छु:
मानिसले थुपारेको धनले त्यसैलाई क्षति गरेको,
14 अथवा दुर्भाग्यवश त्यो धनसम्पत्ति गुमाएको;
त्यसका सन्तान भए तापनि
त्यसको उत्तराधिकारको निम्ति केही बाँकी नरहेको।
15 आफ्नी आमाको गर्भबाट मानिस नाङ्गै आउँछ,
र जस्तो आयो, त्यस्तै फर्किजान्छ।
आफ्नो परिश्रमको कमाइबाट
केही पनि हातमा लिएर जान सक्दैन।
16 यो पनि एक गम्भीर खराबी हो:
मानिसजस्तो प्रकारले आयो, त्यस्तै फर्किजानेछ;
तब त्यसलाई के लाभ भयो र,
के त्यसको परिश्रम हावामा नै खेर गएन र?
17 त्यसले आफ्नो सारा जीवनकाल अन्धकारमा,
ठूलो नैराश्य, कष्ट र रिस-रागमा जान्छ।
18 तब मैले यो थाहा पाएँ, मानिसको निम्ति खानु, पिउनु र परमेश्वरले सूर्यमुनि त्यसलाई दिनुभएको छोटो जीवनमा आफूले गरेको कठोर मेहनतमा सन्तुष्ट रहनु नै असल र उचित हुन्छ। यही त्यसको भाग हो। 19 त्यसबाहेक जब परमेश्वरले कुनै मानिसलाई धनसम्पत्ति दिनुहुन्छ, र ती उपभोग गर्ने मौका दिनुहुन्छ; तब त्यसले आफ्नो भागलाई स्वीकार गरी आफ्ना परिश्रममा प्रसन्न हुनुपर्दछ—यो परमेश्वरको वरदान हो। 20 आफ्नो जीवनका दिनहरूमा त्यसले विचारै गर्दैन; किनकि परमेश्वरले त्यसलाई हृदयको आनन्दमा व्यस्त गराउनुहुन्छ।
