1 “ബാബേൽപുത്രിയായ കന്യകേ,

ബാബേല്യരുടെ[a] നഗരറാണിയായവളേ,

ഇനിയൊരിക്കലും നീ പേലവഗാത്രിയെന്നോ

2 തിരികല്ലെടുത്തു മാവു പൊടിക്കുക;

നിന്റെ വസ്ത്രം ഉയർത്തുക,

3 നിന്റെ നഗ്നത അനാവൃതമാക്കപ്പെടും,

ഞാൻ ഒരു മനുഷ്യനെയും ആദരിക്കാതെ

4 ഞങ്ങളുടെ വീണ്ടെടുപ്പുകാരൻ ഇസ്രായേലിന്റെ പരിശുദ്ധനാകുന്നു,

5 “ബാബേല്യപുത്രീ,

രാജ്യങ്ങളുടെ തമ്പുരാട്ടി എന്ന്

6 ഞാൻ എന്റെ ജനത്തോടു കോപിച്ചു,

നിന്റെ കൈയിൽ ഞാൻ അവരെ ഏൽപ്പിച്ചു,

വൃദ്ധരുടെമേൽപോലും

7 ‘ഞാൻ എന്നേക്കും ഒരു തമ്പുരാട്ടിതന്നെ ആയിരിക്കും,’

ഈ കാര്യങ്ങൾ നീ ഹൃദയത്തിൽ കരുതുകയോ

8 “എന്നാൽ ഇപ്പോൾ, സുഖലോലുപയായവളേ, കേൾക്കുക,

‘ഞാൻ ആകുന്നു, എന്നെക്കാൾ മികച്ച ആരുമില്ല,

പുത്രനഷ്ടം അനുഭവിക്കുകയുമില്ല,’

9 ഒരൊറ്റ നിമിഷംകൊണ്ട്, ഒരേദിവസംതന്നെ

നിനക്ക് അസംഖ്യം ക്ഷുദ്രപ്രയോഗങ്ങളും

പുത്രനഷ്ടവും വൈധവ്യവും

10 നീ നിന്റെ ദുഷ്ടതയിൽ ആശ്രയിച്ചു,

നിന്റെ ജ്ഞാനവും നിന്റെ വിദ്യയും നിന്നെ വഴിതെറ്റിച്ചു.

11 അതിനാൽ അനർഥം നിന്റെമേൽ പതിക്കും,

നിനക്കു പരിഹരിക്കാനാകാത്ത

നിനക്കു ചിന്തിക്കാൻപോലും കഴിയാത്ത വിനാശം

12 “ഇപ്പോൾ, നീ ബാല്യംമുതൽ ചെയ്തുവന്ന

ഒരുപക്ഷേ നിനക്കു ഫലം ലഭിച്ചേക്കാം,

13 ആലോചനയുടെ ബാഹുല്യംകൊണ്ടു നീ വലഞ്ഞിരിക്കുന്നു!

നക്ഷത്രം നോക്കുന്നവരും അമാവാസി കണ്ടു പ്രവചിക്കുന്നവരും,

14 ഇതാ, അവർ വൈക്കോൽക്കുറ്റിപോലെ ആകും;

അഗ്നിജ്വാലയുടെ ശക്തിയിൽനിന്നു

അതു കുളിർമാറ്റുന്നതിനുള്ള കനലോ

15 ബാല്യംമുതൽ നിന്നോടു ചേർന്ന് അധ്വാനിച്ചിരുന്നവരും

അവർ ഓരോരുത്തരും അവരവരുടെ ദിശയിലേക്കു ചിതറിപ്പോകും;