1 [Non litiges cum homine potente, ne forte incidas in manus illius.[a] 2 Non contendas cum viro locuplete, ne forte contra te constituat litem tibi:[b] 3 multos enim perdidit aurum et argentum, et usque ad cor regum extendit et convertit. 4 Non litiges cum homine linguato, et non strues in ignem illius ligna. 5 Non communices homini indocto, ne male de progenie tua loquatur. 6 Ne despicias hominem avertentem se a peccato, neque improperes ei: memento quoniam omnes in correptione sumus. 7 Ne spernas hominem in sua senectute, etenim ex nobis senescunt. 8 Noli de mortuo inimico tuo gaudere: sciens quoniam omnes morimur, et in gaudium nolumus venire. 9 Ne despicias narrationem presbyterorum sapientium, et in proverbiis eorum conversare: 10 ab ipsis enim disces sapientiam et doctrinam intellectus, et servire magnatis sine querela. 11 Non te prætereat narratio seniorum, ipsi enim didicerunt a patribus suis: 12 quoniam ab ipsis disces intellectum, et in tempore necessitatis dare responsum. 13 Non incendas carbones peccatorum arguens eos, et ne incendaris flamma ignis peccatorum illorum.[c] 14 Ne contra faciem stes contumeliosi, ne sedeat quasi insidiator ori tuo. 15 Noli fœnerari homini fortiori te: quod si fœneraveris, quasi perditum habe.[d] 16 Non spondeas super virtutem tuam: quod si spoponderis, quasi restituens cogita. 17 Non judices contra judicem, quoniam secundum quod justum est judicat.[e] 18 Cum audace non eas in via, ne forte gravet mala sua in te: ipse enim secundum voluntatem suam vadit, et simul cum stultitia illius peries. 19 Cum iracundo non facias rixam, et cum audace non eas in desertum: quoniam quasi nihil est ante illum sanguis, et ubi non est adjutorium, elidet te. 20 Cum fatuis consilium non habeas: non enim poterunt diligere nisi quæ eis placent. 21 Coram extraneo ne facias consilium: nescis enim quid pariet. 22 Non omni homini cor tuum manifestes, ne forte inferat tibi gratiam falsam, et convicietur tibi.]