1 Statui autem hoc ipsum apud me, ne iterum in tristitia venirem ad vos.[a] 2 Si enim ego contristo vos: et quis est, qui me lætificet, nisi qui contristatur ex me?[b] 3 Et hoc ipsum scripsi vobis, ut non cum venero, tristitiam super tristitiam habeam, de quibus oportuerat me gaudere: confidens in omnibus vobis, quia meum gaudium, omnium vestrum est. 4 Nam ex multa tribulatione et angustia cordis scripsi vobis per multas lacrimas: non ut contristemini, sed ut sciatis, quam caritatem habeam abundantius in vobis.[c] 5 Si quis autem contristavit, non me contristavit: sed ex parte, ut non onerem omnes vos.[d] 6 Sufficit illi, qui ejusmodi est, objurgatio hæc, quæ fit a pluribus:[e] 7 ita ut e contrario magis donetis, et consolemini, ne forte abundantiori tristitia absorbeatur qui ejusmodi est.[f] 8 Propter quod obsecro vos, ut confirmetis in illum caritatem. 9 Ideo enim et scripsi, ut cognoscam experimentum vestrum, an in omnibus obedientes sitis.[g] 10 Cui autem aliquid donastis, et ego: nam et ego quod donavi, si quid donavi, propter vos in persona Christi, 11 ut non circumveniamur a Satana: non enim ignoramus cogitationes ejus.[h] 12 Cum venissem autem Troadem propter Evangelium Christi, et ostium mihi apertum esset in Domino,[i] 13 non habui requiem spiritui meo, eo quod non invenerim Titum fratrem meum, sed valefaciens eis, profectus sum in Macedoniam.[j] 14 Deo autem gratias, qui semper triumphat nos in Christo Jesu, et odorem notitiæ suæ manifestat per nos in omni loco:[k] 15 quia Christi bonus odor sumus Deo in iis qui salvi fiunt, et in iis qui pereunt:[l] 16 aliis quidem odor mortis in mortem: aliis autem odor vitæ in vitam. Et ad hæc quis tam idoneus?[m] 17 non enim sumus sicut plurimi, adulterantes verbum Dei, sed ex sinceritate, sed sicut ex Deo, coram Deo, in Christo loquimur.[n]