1 Doesare ke oeppar faisala na kariehe, tab tor faisala bhie na hoiga. 2 Djaise toe doesare ke tauliehe aur napiehe, oisane toe taulal aur naapal djaihe. 3 Toe doesare ke aakhie me ke phaitj dekh lewe hai djaun tjhota galtie hai, bakie aapan aakhie me ke laathie ke na dekh paawe hai. 4 Djab tor aakhie me ek laathie hai, tab kaise toe aapan bhaai se bol sake hai kie: ‘Laaw ham tor aakhie me ke phaitj niekaar dei’? 5 Are, dhokhaabaadj log! Pahiele aapan laathie ke niekaar de, tab toe thiek se dekh paihe okar aakhie ke phaitj ke niekaare ke.

6 Pawietr tjiedj koettan ke na deihe, aur aapan nag aur gahana soewar log ke na de, nahie to oesab gor se katjarke aur ghoemke toke tjier-phaar dhaarie.

7 Praatna kar, tab toke mielie. Khodj, tab toe paihe. Aur khoet-khoetaaw, tab tor khaat kholal djaaiga. 8 Dje praatna karat rahie, oke mieliega. Dje khodjat rahie, oe paaiga. Aur dje khoet-khoetaawat rahie, okar khaat kholal djaaiga. 9 Djab tor larka tose bret maangie tab toe oke thoro ieta deihe? 10 Aur djab oe matjharie maangie tab toe oke thoro saap deihe? 11 Manai logan kharaab hai aur tabbo aapan larkan ke attjha tjiedj djaane hai dewe. Bakie tor swarag ke Pieta poera hai. Tab djab koi ose koetjh praatna karke maange hai tab oe ketana djaada attjha tjiedj deiga!

12 Djaise toe maange hai kie manai log tor sanghe rahe, oisane toe oesabke sanghe rahoe. Ie Mosas ke aur bhie Parmeswar ke doesar sanesia log ke baat tjhota roep me hai.”

13-14 Jiesoe bolies: „Djaun phaatak dwaara aur rasta ke alang toe barbaad hoi djaihe, oesab tjaura aur tjakala hai. Aur bahoet log opar tjale hai. Bakie djaun phaatak aur rasta se toe sattja djiewan paihe, oesab tjhota aur paatar hai. Aur dher manai log oe rasta na paawe hai. Ohie se paatar phaatak me se Parmeswar ke raadj me bhiettar dja.

15 Naklie sanesia log se batjaaike rahiehe. Oesab djaise ek bhola-bhaala bhera dekha hai, bakie sattje me djaise ek bara khatarnaak djanaawar hai. 16 Ek per aapan phal se pahietjaanal dja hai, oisane toelog naklie sanesia log ke oesabke tjaal-tjalan se pahietjaan paihe. Toe ek kaata ke per me se thoro aam kie to amroed toer sake hai? 17 Aisane ek attjha per attjha phal dewe hai aur ek kharaab per kharaab phal. 18 Ekgo barhia per kharaab phal na dei sake hai, aur ek kharaab per barhia phal na dei sake hai. 19 Har ek per djaun barhia phal na dewe hai, oe kaatke aagie me djaraai dewal djaaiga. 20 Aisane toelog sanesia log ke tjaal-tjalan se pahietjaan djaihe kie oesab Parmeswar ke baat satj bataawe hai kie na.

21 Tjaahe dher manai log hamme Prabhoe bolaawe hai, tabbo na sab koi Parmeswar ke raadj me djaaiga. Khaalie dje hamaar swarag ke Pieta ke man waala kare hai, oe Parmeswar ke raadj me bhiettar djaai sake hai. 22 Oe dien djab sab koi ke faisala karal djaaiga, tab dher log hamse boliega kie: ‘He Prabhoe, hamlog tor naam se sanesa pathailie. Aur hamlog tor naam se to bhoet log ke niekarlie aur atjambho kaam karlie.’ 23 Bakie ham oelogse kholke bol deb kie: ‘Toelog hamaar sanesia na rahiele. Toelog khaalie aapan man waala karle. Hamaar lage se tjal dja!’

24 Har ek djaun hamaar baat soenke kare hai, oe samadjhdaar hai djaise ek manai djaun aapan ghar ek barka patthar par banaais. 25 Tab barkha djor se barse lagal aur nadie tjahar gail aur hauwa kaske tjale lagal. Bakie oe ghar to patthar par banaawal raha, ohie se oe na gieral.

26 Bakie djab koi hamaar baat khaalie soene hai aur na kare hai, tab oe bhoettjar hai djaise ek manai djaun aapan ghar santie par banaais. 27 Tab barkha djor se barsal aur nadie tjahar gail aur hauwa kaske tjale lagal. Aur oe ghar gierke ekdam se naas hoi gail.”