۴ بعد از اون، پیلاتُس ایبارِ دیگر بیرون بَمو و یهودیأنه بوگفته: «من اونه شیمی ورجه بیرون اَورم تا بدأنید کی هیچ دلیلی اونه محکوم کودنه‌ره پیدا نوکودم.» ۵ پس عیسی، تاجه خار و لیباسه ارغوانی اَمره، بیرون بَمو. پیلاتُس اوشأنه بوگفته: «اَنه، او شخص!»
۶ وختی سرأنه کاهنأن و قراولأنه معبد اونه بیده‌ییدی فریاد بزه‌ییدی و بوگفتیدی: «مصلوبه کون! مصلوبه کون!»
۷ یهودیأن در جوابه اون بوگفتیدی: «اَمأن شریعتی دأریم کی طبقِ اون، اَ شخص بأید بیمیره، چونکی ادعا کونه خدا پسره!»
۸ وختی پیلاتُس اَنه بیشنَوسته، بیشتر بترسه. ۹ بازم به کاخ وأگردسته و از عیسی وَورسه: «تو از کویه بَمویی؟» امّا عیسی اونه جوابی نده. ۱۰ پس پیلاتُس اونه بوگفته: «مره هیچی نیگی؟ آیا نأنی کی قدرت دأرم تره آزاده کونم و قدرت دأرم کی تره مصلوبه کونم؟»
۱۱ عیسی بوگفته: «هیچ قدرتی بر من نأشتی، مگر اینکه از بوجور، فیگیفته بی ولی گناهه اونی کی مره به تو تسلیم بوکوده از تو بیشتره.»
۱۲ بعد از اون، پیلاتُس سعی بوکوده کی اونه آزاده کونه، امّا یهودیأن فریاد زه‌ییدی و گفتیدی: «اگر اَ مردَ آزاده کونی، قیصرِ دوست نی‌یی! هر کی ادعایه پادشاهی کونه، به ضده قیصر حرف زنه.»
۱۳ وختی پیلاتُس اَ حرفأنه بیشنَوسته، عیسایه بیرون بأورده و خودش بر مسنده داوری بینیشته، در محلی کی به «سنگه فرش» معروف بو و به زبانه عبرانیأن «جَبّاتا» گفتیدی. ۱۴ او روز، روزِ «تهیه» عیده پِسَخ بو و ظهر نزدیک بو. پیلاتُس یهودیأنه بوگفته: «اَنه شیمی پادشاه!»
۱۵ اوشأن فریاد بزه‌ییدی: «اونه از میأن اوسَن! اونه از میأن اوسَن. اونه مصلوبه کون!»
۱۶ سر آخر پیلاتُس عیسایه به اوشأن بیسپرده تا اونه مصلوبه کونید.
۲۱ پس سرأنه کاهنأنه یهود پیلاتُسَ بوگفتیدی: «نینیویس، ‹پادشاه یهود›، بلکی بینیویس اَ مرد بوگفته کی من پادشاه یهودم.»
۲۲ پیلاتُس جواب بده: «اونچی بینیویشتم، بینیویشتم.»
۲۳ وختی سربازأن عیسایه به صلیب بکشه‌ییدی، اونه لیباسأنه اوسَدیدی و به چهارتأ قسمت تقسیم بوکودیدی. هر کدام ایتأ تیکه اوسَدیدی. اونه لیباسه زیرَ هم فیگیفتید. امّا او لیباس درز نأشتی، بلکی یکسره از بوجور به بیزیر ببافته بوبوسته بو. ۲۴ پس همدیگره بوگفتیدی: «اَنه تیکه تیکه نوکونیم، بلکی قرعه تَوَدیم و بیدینیم کی‌شین به.» اَطویی پیشگویی‌یه کیتابه مقدّس ثابته به کی:
۲۵ عیسی صلیبه نزدیکی اونه مار و اونه خألأ و مریم کْلوپاسِ زن و مریمِ مَجْدَلیّه ایسه بید. ۲۶ وختی عیسی خو مار و او شاگردی‌یه کی دوست دأشتی و اونه کنار ایسه بو، بیده، خو ماره بوگفته: «بانو، اَنه، تی پسر!» ۲۷ بعد از اَن او شاگرده بوگفته: «اَنه، تی مار!» از او ساعت، او شاگرد، عیسی ماره خودشه خانه ببرده.
۳۱ او روز، روزِ «تهیه» بو، و روزِ بعد، شَبّاتِ بزرگ. از اویه کی حاکمأنه یهود نخوأستیدی کی جسدأن، تا روزِ بعد صلیبه رو بمأنه، از پیلاتُس بخوأستیدی کی او سه نفره ساقِ پایه بشکنید و اوشأنه جسدأنه از صلیب بیزیر بأورید. ۳۲ پس سربازأن بَموییدی و اوّلین نفره ساقِ پا و اویتأ ساقِ پایه کی عیسی اَمره به صلیب بکشه بید، بشکنه‌ییدی. ۳۳ امّا وختی به عیسی فَرسه‌ییدی، بیده‌ییدی کی بمَرده، اونه ساقأنه نشکنه‌ییدی. ۳۴ امّا ایتأ از سربازأن نیزه‌یه اونه پهلویه بزه و هو لحظه از اونه بدن خون و آب جاری بوبوسته. ۳۵ اونی کی اَنه بیده شهادت دهه، تا شومأنم ایمأن بأورید. اونه شهادت راسته و اون دأنه کی حقیقته گفتن دره. ۳۶ اَشأن رخ بده تا پیشگویی‌یه کیتابه مقدّس ثابت ببه کی: «هیچ‌کدام از اونه استخوأنأن نشکفه.» [b] ۳۷ و قسمتی دیگرم از کیتابه مقدّس کی گه: «اونی‌یه کی به اون نیزه بزه‌ییدی، تماشا کونیدی.» [c]