129
Kanto de suprenirado.
1
Multe oni afliktis min de post mia juneco,
Diras Izrael,
2 Multe oni afliktis min de post mia juneco,
Sed oni min ne pereigis.
3 Sur mia dorso plugis plugistoj,
Faris siajn sulkojn longaj.
4 La Eternulo estas justa;
Li dishakis la ŝnurojn de la malvirtuloj.
5 Hontiĝu kaj turniĝu malantaŭen
Ĉiuj malamantoj de Cion.
6 Ili estu kiel tegmenta herbo,
Kiu forvelkas, antaŭ ol oni ĝin elŝiris;
7 Per kiu ne plenigas rikoltanto sian manon
Nek garbiganto sian baskon.
8 Kaj la preterirantoj ne diros:
Beno de la Eternulo estu al vi,