Выс 12
1 Хто любіць настаўленьне, той любіць веды; а хто ненавідзіць засьцярогі, той невук.
2 Добры здабывае ласку ў Госпада; а чалавека падступнага Ён асудзіць.
3 Ня сьцьвердзіць сябе чалавек беззаконьнем; а корань праведнікаў непахісны.
4 Дабрачынная жонка - вянок мужу свайму; а ганебная - як гнілізна ў касьцях у яго.
5 Помыслы праведных - праўда, а намыслы бязбожных - падступнасьць.
6 Словы бязбожных - засада на кроў, а вусны праведных ратуюць іх.
7 Як кранецца бязбожных няшчасьце - і няма іх, а дом праведных стаіць.
8 Хваляць чалавека паводле меры розуму ягонага, а распусны сэрцам будзе ў пагардзе.
9 Лепей быць простым, але мець працу, чым быць ганарыстым, але ня мець хлеба.
10 Праведны дбае і пра жыцьцё быдла свайго, а сэрца бязбожных жорсткае.
11 Хто ўрабляе зямлю сваю, насыціцца хлебам; а хто ідзе па сьлядах гультаёў, той розумам бедны.
12 Бязбожны хоча злавіць яго ў сетку зла; а корань праведных цьвёрды.
13 Бязбожны ловіцца грахамі вуснаў сваіх; а праведны выйдзе зь бяды.
14 Ад плоду вуснаў сваіх чалавек насычаецца дабром, і плата чалавеку - паводле дзеяў рук ягоных.
15 Дарога немысьля простая ў вачах ягоных; а хто слухае рады, той мудры.
16 У немысьля адразу выяўляецца гнеў ягоны, а разумны тоіць абразу.
17 Хто кажа тое, што ведае, той кажа праўду: а ў сьведкі ілжывага - ашуканства.
18 Сёй-той пустаслоў б'е як мечам, а язык мудрых - ацаляе.
19 Вусны праўдзівыя вечна жывуць, а ілжывы язык - хвіліну.
20 Хітрына - у сэрцы ў зламысьнікаў, радасьць - у міратворцаў.
21 Ня станецца праведніку ніякага ліха, а бязбожныя будуць напоўнены злом.
22 Агіда Госпаду - вусны ілжывыя, а хто гаворыць праўду, даспадобы Яму.
23 Чалавек разважлівы ўтойвае веды, а сэрца немысьляў выказвае дурасьць.
24 Рука руплівая здабудзе ўладу, а гультайская пад данінай будзе.
25 Смутак на сэрцы падаўляе чалавека, а добрае слова разьвесяляе яго.
26 Праведнік паказвае блізкаму свайму дарогу, а дарога бязбожных уводзіць іх у згубу.
27 Гультай ня смажыць сваёй дзічыны; а чалавек руплівы мецьме каштоўны набытак.