1 Нагадваю вам, браты, Дабравесьце, якое я зьвеставаў вам, якое вы і прынялі, у якім і ўмацаваліся,

2 якім і ратуецеся, калі настаўленьне памятаеце так, як я зьвеставаў вам, калі толькі ня марна ўверавалі.

3 Бо я найперш перадаў вам, што і сам прыняў, гэта значыцца, што Хрыстос памёр за грахі нашыя, паводле Пісаньня,

4 і што ён пахаваны быў і што ўваскрэс на трэйці дзень, паводле Пісаньня,

5 і што зьявіўся Кіфу, потым дванаццаці;

6 потым зьявіўся больш чым пяці сотням братоў у адзін час, зь якіх большая частка дагэтуль жывуць, а некаторыя і спачылі;

7 потым зьявіўся Якаву, таксама ўсім апосталам;

8 а пасьля ўсіх зьявіўся і мне, як нейкаму вылюдку.

9 Бо я найменшы з апосталаў, і ня варты называцца апосталам, бо гнаў Царкву Божую.

10 Але зь мілаты Божае я ёсьць тое, што ёсьць; і мілата Ягоная ўва мне ня была марная, але я болей за іх усіх папрацаваў; ня я, зрэшты, а мілата Божая, якая са мною.

11 І вось, ці то я, ці яны, мы так прапаведуем, і вы так уверавалі.

12 Калі пра Хрыста прапаведуецца, што Ён паўстаў зь мёртвых, дык як некаторыя з вас кажуць, быццам няма ўваскрэсеньня зь мёртвых?

13 Калі няма ўваскрэсеньня зь мёртвых, дык і Хрыстос не ўваскрэс;

14 а калі Хрыстос не ўваскрэс, дык і пропаведзь нашая марная, марная і вера ваша.

15 Пры гэтым мы сталіся б тады і непраўдзівымі сьведкамі пра Бога, бо сьведчылі б пра Бога, што Ён уваскрэсіў Хрыста, Якога Ён не ўваскрэшваў, калі, гэта значыцца, мёртвыя не ўваскрасаюць;

16 бо, калі мёртвыя не ўваскрасаюць, дык і Хрыстос не ўваскрэс;

17 а калі Хрыстос не ўваскрэс, дык вера ваша марная; вы яшчэ ў грахах вашых;

18 таму і памерлыя ў Хрысьце загінулі.

19 І калі мы ў гэтым толькі жыцьці спадзяёмся на Хрыста, дык мы самыя няшчасныя з усіх людзей.

20 Але Хрыстос уваскрэс зь мёртвых, першынец з памерлых.

21 Бо як сьмерць праз чалавека, так праз чалавека і ўваскрэсеньне зь мёртвых.

22 Як у Адаме ўсе паміраюць, так у Хрысьце ўсе ажывуць.

23 Кожны ў сваім парадку; першынец Хрыстос, потым Хрыстовыя, у прышэсьце Ягонае.

24 А потым канец, калі Ён перадасьць Царства Богу і Айцу, калі скасуе ўсякае начальства і ўсякую ўладу і сілу;

25 бо Яму належыць валадарыць, пакуль «пакладзе ўсіх ворагаў пад ногі Свае»,

26 а як апошні вораг зьнішчыцца - сьмерць,

27 бо «ўсё пакарыў пад ногі Ягоныя»; калі ж сказана, што Яму ўсё падначалена, дык ясна, што акрамя Таго, Які пакарыў Яму ўсё.

28 Калі ж усё ўпакорыць Яму, тады і сам Сын скарыцца Таму, Хто скарыў ўсё Яму, хай будзе Бог усё ва ўсім.

29 Інакш, што робяць тыя, якія прымаюць хрышчэньне для мёртвых? Калі мёртвыя наогул не ўваскрасаюць, дык навошта і прымаюць хрышчэньне для мёртвых?

30 Навошта ж і мы ўвесь час падупадаем небясьпецы?

31 Я кожны дзень паміраю; прысягаю ў гэтым пахвалою вашаю, браты, якую я маю ў Хрысьце Ісусе, Госпадзе нашым.

32 Разважыўшы па-людзку, калі я змагаўся са зьвярамі ў Эфэсе, якая мне карысьць, калі мёртвыя не ўваскрасаюць? Будзем есьці і піць, бо заўтра памрэм.

33 Не давайцеся ў зман; дрэнныя суполькі псуюць добрыя норавы.

34 Працьверазецеся, як трэба, і не грашэце; бо на сорам вам кажу - некаторыя з вас ня ведаюць Бога.

35 Але скажа хто-небудзь: як уваскрэснуць мёртвыя? і ў якім целе яны прыйдуць?

36 Неразумны! тое, што ты сееш, не ажыве, калі не памрэ;

37 і калі ты сееш, дык сееш ня цела будучае, а голае зерне, якое будзе, пшанічнае або іншае якое;

38 але Бог дае яму цела як хоча, і кожнаму семені сваё цела.

39 Ня ўсякая плоць, але інакшая плоць у людзей, інакшая плоць у жывёлін, інакшая ў рыб, інакшая ў птушак.

40 Ёсьць целы нябесныя і целы зямныя: але інакшая слава ў нябесных, інакшая ў зямных;

41 інакшая слава ў сонца, інакшая слава ў месяца, інакшая ў зорак; і зорка ад зоркі розьніцца славаю.

42 Так і пры ўваскрэсеньні мёртвых; сеецца ў тленьні, паўстае ў нятленьні;

43 сеецца ў няславе, паўстае ў славе; сеецца ў немачы, паўстае ў сіле;

44 сеецца цела душэўнае, паўстае цела духоўнае. Ёсьць цела душэўнае, ёсьць цела і духоўнае.

45 Так і напісана: «першы чалавек Адам стаўся душою жывою»; а апошні Адам ёсьць дух жыватворчы.

46 Але ня духоўнае раней, а душэўнае, потым духоўнае.

47 Першы чалавек - зь зямлі, і зямны; другі чалавек - Гасподзь - зь неба.

48 Які зь зямлі, такія зямныя; і які нябесны, такія і нябесныя;

49 і як мы насілі вобраз зямнога, так будзем насіць і вобраз нябеснага.

50 Але тое скажу вам, браты, што плоць і кроў ня могуць успадкаваць Царства Божага, і тленьне ня спадкуе нятленьня.

51 Я кажу вам тайну, ня ўсе мы памрэм, але ўсе пераменімся;

52 раптам, у імгненьне вока, пры апошняй трубе; бо затрубіць, і мёртвыя ўваскрэснуць нятленьнымі, а мы пераменімся;

53 бо тленнае гэтае мае апрануцца ў нятленнае, і сьмяротнае гэтае - апрануцца ў несьмяротнасьць.

54 Калі ж тленьне гэтае апранецца ў нятленнасьць і сьмяротнае гэтае апранецца ў несьмяротнасьць, тады збудзецца слова напісанае: «паглынута сьмерць перамогаю.

55 Сьмерць! дзе тваё джала? пекла! дзе твая перамога?».

56 А джала сьмерці - грэх; а сіла грэху - закон.

57 Дзякаваць Богу, Які даў нам перамогу Госпадам нашым Ісусам Хрыстом.

58 Дык вось, браты любасныя, будзьце цьвёрдыя, непахісныя, заўсёды майце посьпех у справе Гасподняй, ведаючы, што праца вашая не змарнее перад Госпадам.

<- 1 КАРЫНФЯНАЎ 141 КАРЫНФЯНАЎ 16 ->