Link to home pageLanguagesLink to all Bible versions on this site
18 অধ্যায়
বাবিল মহা-বেশ্যাৰ বিনাশ
1 এইবোৰ ঘটনা ঘটাৰ পাছত মই আন এজন দূতক স্বৰ্গৰ পৰা নমা দেখিলোঁ; তেওঁ অধিক অধিকাৰ পোৱা আৰু তেওঁৰ প্ৰতাপত পৃথিৱী খন দীপ্তিময় হ’ল। 2 তেওঁ বলৱান মাতেৰে ৰিঙিয়াই ক’লে,
“পৰিল, পৰিল[a] সেই বাবিল মহা-নগৰ!
তাই ভূতবোৰৰ বাসস্থান হৈ পৰিছে
সকলো অশুচি আত্মাৰ কয়দখানা
আৰু আটাই অশুচি আৰু ঘিণলগীয়া চৰাই বাস কৰা ঠাই[b] হ’ল।
3 কিয়নো সকলো জাতি তাইৰ
ব্যভিচাৰৰ ক্ৰোধৰূপ দ্ৰাক্ষাৰসৰ দ্বাৰাই পতিত হ’ল৷
আৰু পৃথিৱীৰ ৰজা সকলে তাইৰে সৈতে ব্যভিচাৰ কৰিলে,
তাইৰ বিলাসিতা শক্তিৰ প্ৰভাৱত পৃথিৱীৰ সদাগৰ সকল ধনৱন্ত হ’ল।”
4 পাছত আন এক আকাশ বাণীত এনেদৰে কোৱা শুনিলোঁ,
“হে মোৰ লোক সকল, তোমালোকে যেন তাইৰ পৰা ওলাই আহা[c]
যাতে তোমালোকে তাইৰ পাপৰ অংশীদাৰ নোহোৱা
আৰু তাইৰ উৎপাতৰ ভাগ নোপোৱা৷
5 কিয়নো তাইৰ পাপ স্বৰ্গলৈ বৃদ্ধি পালে,
আৰু তাইৰ অপৰাধ ঈশ্বৰে সোঁৱৰণ কৰিলে।
6 তাই যি দৰে দিলে, তোমালোকেও তাইক সেইদৰে প্ৰতিফল দিয়া,
আৰু তাইৰ কৰ্ম অনুসাৰে দুগুণত দুগুণ প্ৰতিফল দিয়া;
যি পান-পাত্ৰত পেয় যুগুত কৰিলে, সেই পান-পাত্ৰত তোমালোকেও তাইলৈ দুগুণ পেয় যুগুত কৰা।
7 তাই যিমান গৌৰৱ আৰু বিলাসিতা কৰিছিল
তাইক সিমান যাতনা আৰু শোক দিয়া৷
কিয়নো তাই মনতে কয়,
‘মই ৰাণী হৈ বহি আছোঁ;
মই বিধৱা নহওঁ
আৰু মই শোকৰ দিন কেতিয়াও নেদেখিম।’[d]
8 সেই বাবে তাইৰ সকলো উৎপাত:
মৃত্যু শোক আৰু আকাল;
একেদিনাই উপস্থিত হ’ব৷
তাইক জুইত পুৰি পেলোৱা যাব,
কিয়নো তাইৰ বিচাৰকৰ্তা প্ৰভু পৰমেশ্বৰ বলৱান।

9 পৃথিৱীৰ যি ৰজা সকলে তাইৰে সৈতে ব্যভিচাৰ আৰু বিলাসিতা কৰিছিল, তেওঁলোকে তাইক পোৰাৰ ধুঁৱা যেতিয়া দেখিব, তেতিয়া তাইৰ কাৰণে ক্ৰন্দন কৰি হিয়া ভুকুৱাব৷[e] 10 তাইৰ যাতনাৰ ভয়ত দুৰৈত থিয় হৈ এইদৰে ক’ব,

“হায় হায়, বাবিল মহা-নগৰ, তুমি সন্তাপৰ পাত্ৰ,
পৰাক্ৰমী বাবিল নগৰ!
কিয়নো এঘণ্টাৰ ভিতৰতে তোমাৰ দণ্ডাজ্ঞা হ’ল।”

11 পৃথিৱীৰ সদাগৰ সকলে তাইৰ কাৰণে ক্ৰন্দন আৰু শোক কৰিছে, 12 কিয়নো তেওঁলোকৰ বাণিজ্য-দ্ৰব্য, অৰ্থাৎ সোণ, ৰূপ, বহুমুলীয়া মণি, মুকুতা, শণ সুতাৰ মিহি কাপোৰ, বেঙেনা বৰণীয়া কাপোৰ, পাট কাপোৰ, উজ্বল ৰঙা বৰণীয়া কাপোৰ, চন্দন আদি কাঠ, হাতী-দাঁতৰ আটাই পাত্ৰ আৰু বহুমুল্য কাঠৰ, পিতলৰ, লোহাৰ আৰু মৰ্ম্মৰ শিলৰ সকলো পাত্ৰ, 13 ডালচেনি, মচলা, ধূপ, সুগন্ধি তেল, ধুনা-এঁঠা, দ্ৰাক্ষাৰস, তেল, মিহি আটাগুড়ি, ঘেঁহু ধান, মেৰ, ঘোঁৰা আৰু ৰথ, বন্দী মানুহ আৰু মানুহৰ প্ৰাণ, এতিয়া কোনেও নিকিনে৷

14 তোমাৰ প্ৰাণৰ অভিলাষিত ফলবোৰ তোমাৰ পৰা গুচি গ’ল৷
সকলো শোভা আৰু দীপ্তি তোমাৰ পৰা নোহোৱা হৈ গ’ল;
সেইবোৰ কেতিয়াও পুনৰ নাপাবা।

15 এই সকলো বস্তুৰে যি সদাগৰ সকল তাইৰ পৰা ধনৱন্ত হৈ গ’ল, তেওঁলোকে তাইৰ যাতনা দেখি ভয়তে দুৰৈত থিয় হৈ, ক্ৰন্দন আৰু শোক কৰিব৷ 16 তেওঁলোকে কব,

“হায় হায়, সেই মহা-নগৰ সন্তাপৰ পাত্ৰ
যি শণ সুতাৰ মিহি কাপোৰ পিন্ধা,
বেঙেনা বৰণীয়া আৰু উজ্বল ৰঙা বৰণীয়া কাপোৰ পিন্ধা
আৰু সোণ, বহুমুলীয়া মণি আৰু মুকুতাৰে অলঙ্কৃত হোৱা!”
17 এঘণ্টাৰ ভিতৰতে এই সকলো ধন-সম্পত্তি ধ্বংস হ’ল।
জাহাজৰ চাৰেং সকল, জাহাজেৰে ঠায়ে ঠায়ে অহা-যোৱা কৰা লোক সকল আৰু নাৱিক সকলকে আদি কৰি যিমান সমুদ্ৰ-ব্যৱসায়ী লোক আছে, সেই সকলোৱে দুৰৈত থিয় দি থাকিল৷

18 তাইক পোৰাৰ ধুঁৱা দেখি তেওঁলোকে ৰিঙিয়াই ক’লে, “এই মহা-নগৰ তুল্য কোন নগৰ আছে?” 19 আৰু তেওঁলোকে নিজৰ মুৰত ধুলি পেলাই ক্ৰন্দন আৰু শোক কৰি ৰিঙিয়াই ক’লে,

“হায় হায়, সেই মহা-নগৰ সন্তাপৰ পাত্ৰ
যত সকলো জাহাজৰ গৰাকী সকল
সাগৰত থাকি যি নগৰ ধনৰ বাহুল্যতাৰ দ্বাৰাই ধনৱন্ত হৈ গ’ল,
এঘণ্টাৰ ভিতৰতে তাইৰ ধ্বংস হ’ল।”
20 “[f]হে স্বৰ্গ,
পবিত্ৰ লোক, পাঁচনি আৰু ভাববাদী সকল, তোমালোকে তাইৰ বিষয়ে আনন্দ কৰা,
কিয়নো ঈশ্বৰে তোমালোকৰ সোধ-বিচাৰ তাইৰ ওপৰত কৰিলে!”

21 পাছত এজন বলৱান দূতে এখন জাঁতৰ নিচিনা এচটা ডাঙৰ শিল তুলি লৈ সাগৰত দলিয়াই ক’লে,

“এইদৰে বাবিল মহা-নগৰক বলেৰে পেলোৱা হ’ব,
আৰু কেতিয়াও দেখা নাযাব।[g]
22 বীণা বজোৱা, গায়ন-বায়ন,
বাঁহীবাদক আৰু কালি বজোৱা সকলৰ মাত
তোমাৰ মাজত আৰু কেতিয়াও শুনা নাযাব৷
আৰু কোনো প্ৰকাৰ শিল্পকাৰী লোক
তোমাৰ মাজত কেতিয়াও পোৱা নাযাব৷
জাঁত-ঘৰৰ মাত
তোমাৰ মাজত কেতিয়াও শুনা নাযাব;
23 চাকিৰ পোহৰ
তোমাৰ মাজত কেতিয়াও দেখা নাযাব৷
দৰা আৰু কন্যাৰ মাত
তোমাৰ মাজত কেতিয়াও শুনা নাযাব,
কিয়নো তোমাৰ সদাগৰ সকল পৃথিৱীৰ ৰাজকুমাৰ আছিল,
আৰু তোমাৰ মায়াকৰ্ম্মৰ দ্বাৰাই সকলো জাতিবোৰ ভ্ৰান্ত হ’ল।
24 ভাববাদী আৰু পবিত্ৰ লোক সকলকে আদি কৰি যিমান লোকক পৃথিৱীত বধ কৰা হ’ল, সেই সকলোৰে তেজ এই নগৰৰ ভিতৰত পোৱা গ’ল।”

<- প্ৰকাশিত বাক্য 17প্ৰকাশিত বাক্য 19 ->