24 অধ্যায়
দায়ুদৰ ৰচিত গীত:
1 পৃথিৱী আৰু তাৰ সকলোৱেই যিহোৱাৰ,
জগত আৰু তাত বাস কৰাসকল তেওঁৰেই।
2 কিয়নো তেৱেঁই সমুদ্ৰৰ ওপৰত ভূমিৰ ভেঁটি স্থাপন কৰিলে,
পানীৰ ওপৰত তাক দৃঢ় কৰি ধৰি ৰাখিলে।
3 যিহোৱাৰ পৰ্ব্বতটোলৈ কোনে উঠি যাব পাৰে?
তেওঁৰ পবিত্ৰ স্থানত বা কোনে থিয়[a] হ’ব পাৰে?
4 কেৱল সেই জনেই পাৰে,
যি জনৰ হাত শুচি আৰু অন্তৰো নিৰ্ম্মল;
যিজনে মিছা কথালৈ নিজৰ মন নেমেলে,
আৰু ছল কৰি মিছা শপত নাখায়।
5 তেওঁলোকেই যিহোৱাৰ পৰা আশীৰ্ব্বাদ পাব;
তেওঁলোকেই নিজ পৰিত্রাণকর্তা ঈশ্বৰৰ পৰা ধাৰ্মিকতা পাব।
6 এই লোকসকলেই যিহোৱাক বিচাৰে,
তেওঁলোকেই যাকোবৰ বংশ। (চেলা)
7 হে নগৰৰ দুৱাৰবোৰ, তোমালোকৰ মূৰবোৰ ওপৰলৈ তোলা,
হে পুৰণি দিনৰ দুৱাৰবোৰ, ওপৰলৈ দাং খাই উঠা,
প্ৰতাপী ৰজাই যেন ভিতৰলৈ সোমাব পাৰে।
8 সেই প্ৰতাপী ৰজা কোন?
তেওঁ যিহোৱা, যিজন পৰাক্ৰমী আৰু মহান,
তেওঁ যিহোৱা, যিজন যুদ্ধত মহান।
9 হে নগৰৰ দুৱাৰবোৰ, তোমালোকৰ মূৰবোৰ ওপৰলৈ তোলা,
হে পুৰণি দিনৰ দুৱাৰবোৰ, ওপৰলৈ দাং খাই উঠা,
প্ৰতাপী ৰজাই যেন ভিতৰলৈ সোমাব পাৰে।
10 সেই প্ৰতাপী ৰজা কোন?
তেওঁ বাহিনীসকলৰ যিহোৱা,