141 অধ্যায়
দায়ুদৰ ৰচিত গীত
1 হে যিহোৱা, মই তোমাক মাতিছো;
তুমি শীঘ্রেই মোৰ ওচৰলৈ আহাঁ।
মই প্ৰাৰ্থনা কৰা কালত তুমি মোৰ স্বৰলৈ কাণ পাতা।
2 মোৰ প্ৰাৰ্থনা তোমাৰ আগত সুগন্ধি ধূপৰ দৰে হওঁক,
মই ওপৰলৈ তোলা মোৰ হাত সন্ধিয়া উৎসর্গ কৰা বলিদানৰ দৰে হওঁক।
3 হে যিহোৱা, মোৰ মুখৰ আগত তুমি ৰখীয়া ৰাখা,
মোৰ ওঁঠৰ দুৱাৰত ৰখীয়া ৰাখা।
4 কোনো মন্দ বিষয়ত মোৰ মন প্রবৃত্ত নকৰিবা,
মই যেন অধার্মিকবোৰৰ সৈতে দুষ্টতাৰ কাৰ্য নকৰোঁ;
তেওঁলোকৰ সুস্বাদু আহাৰ যেন মই গ্রহণ নকৰোঁ।
5 ধাৰ্মিক লোকে মোক প্ৰহাৰ কৰক, সেয়া মোৰ বাবে এক দয়া হ’ব;
তেওঁ মোক অনুযোগ কৰক,
সেয়া মোৰ মূৰত দিয়া তেলৰ নিচিনা হ’ব;
মোৰ মূৰে তাক গ্রহণ কৰিবলৈ অগ্ৰাহ্য নকৰক।
কিন্তু মোৰ প্রার্থনা সকলো সময়তে
দুষ্টবোৰৰ কার্যৰ বিৰুদ্ধে থাকিব।
6 তেওঁলোকৰ শাসক সকলক ওখ পর্বতৰ ওপৰৰ পৰা তললৈ পেলোৱা হ’ব,
তেতিয়া তেওঁলোকে মোৰ বাক্যলৈ কাণ দিব, কিয়নো সেয়ে মধুৰ।
7 মানুহে হাল বাই যেনেকৈ মাটি ভাঙে,
তেনেকৈ আমাৰ অস্থিবোৰ চিয়োলৰ মুখত সিচঁৰিত হৈছে।
8 কিন্তু হে মোৰ ঈশ্বৰ যিহোৱা, মোৰ চকু তোমাৰ ফালেই আছে;
মই তোমাতেই আশ্ৰয় লৈছোঁ,
মোৰ প্ৰাণ মৃত্যুৰ হাতত এৰি নিদিবা।
9 তেওঁলোকে মোৰ কাৰণে যি জাল পাতিছে,
তাৰ পৰা মোক ৰক্ষা কৰা,
অধার্মিকবোৰৰ ফান্দৰ পৰা মোক ৰক্ষা কৰা।
10 দুষ্ট লোক তেওঁলোকৰ নিজৰ জালত নিজেই পৰক,