41 অধ্যায়
1 তুমি জানো বৰশীৰে লিবিয়াথন জন্তুক তুলিব পাৰা?
বা ৰচিৰে তাৰ জিভা বান্ধিব পাৰা?
2 তুমি তাৰ নাকত নাকী লগাব পাৰা নে?
বা বৰশীৰে তাৰ কেৱাৰি বিন্ধাব পাৰা নে?
3 সি জানো তোমাৰ আগত বৰকৈ কাবৌ কাকুতি কৰিব?
বা তোমাক জানো কোমল কথা ক’ব?
4 তুমি তাক চিৰকাললৈকে তোমাৰ দাস কৰি ল’বৰ কাৰণে,
সি তোমাৰ লগত কোনো চুক্তি কৰিব নে?
5 চৰাই এটিৰ লগত ওমলাৰ দৰে তুমি তাৰ লগতো উমলিবা নে?
বা তোমাৰ দাসীবোৰৰ বাবে তুমি তাক বান্ধি ৰাখিবা নে?
6 মাছমৰীয়াহঁতে তাক বেচা-কিনা কৰিব নে?
সিহঁতে মুদৈবিলাকৰ মাজত তাক জানো ভাগ বাঁটি দিব?
7 তুমি জানো তাৰ ছাল শেলেৰে,
বা তাৰ মূৰ মাছ খোচা কোলেৰে জানো পুৰ কৰিব পাৰিবা?
8 তাৰ গাত হাত দি চাবাচোন;
হাত দিলে, সেই যুঁজক সুঁৱৰি আকৌ তেনে নকৰিবা।
9 চোৱা, তাক ধৰিবলৈ আশা কৰা বৃথা?
তাক দেখিলেই মানুহ পৰি নাযাব নে?
10 এনে হিংস্র লিবিয়াথনক জোকাব পৰা সাহিয়াল কোনো নাই;
তেনেহলে মোৰ আগত থিয় হ’ব পৰা কোন আছে?
11 আগেয়ে কোনে মোক কিবা দিছিল, যাৰবাবে মই যে কিবা ওভতাই দিম?
আকাশ-মণ্ডলৰ তলত থকা সকলো মোৰেই।
12 মই লিবিথিয়ানৰ ভৰিৰ বিষয়ে নকোৱাকৈ মনে মনে নাথাকোঁ,
নাইবা তাৰ মহাবল আৰু গাৰ সুন্দৰ গঠনৰ বিষয়ে মই নোকোৱাকৈ নাথাকোঁ।
13 তাৰ ওপৰৰ আচ্ছাদন কোনে গুচাব পাৰে?
কোনে তাৰ শক্তিশালী বৰ্মৰ মাজলৈ কোনে সোমাব পাৰে?
14 তাৰ মুখৰ দুৱাৰ দুখলপা কোনে মেলিব পাৰে?
তাৰ দাঁতৰ চাৰিওফালে ভয় থাকে।
15 তাৰ পিঠিভাগ ঢালৰ শাৰীৰে গঢ়া;
সেইবোৰ মোহৰ মৰাৰ দৰে দৃঢ়ৰূপে লগোৱা আছে।
16 সেইবোৰ এটাৰ লগত আনটো এনেদৰে লগলাগি আছে,
তাৰ ভিতৰলৈ বায়ুও সোমাব নোৱাৰে।
17 সেইবোৰ ইটোৱে সিটোৰ লগত সংযুক্ত;
একেলগে সংলগ্ন, সেইবোৰক পৃথক কৰিব নোৱাৰি।
18 তাৰ হাঁচিয়ে দীপ্তি প্ৰকাশ কৰে;
তাৰ চকু অৰুণৰ পিৰঠিৰ নিচিনা।
19 তাৰ মুখৰ পৰা জ্বলি থকা জোঁৰ বাহিৰ হয়;
জুইৰ ফিৰিঙটি ওলায়।
20 উতলি থকা কেটলিৰ পৰা গৰম ভাপ ওলোৱাৰ দৰে,
তাৰ নাকৰ পৰা ধোঁৱা ওলাই।
21 তাৰ নিশ্বাসে এঙাৰ জ্বলায়,
তাৰ মুখৰ পৰা অগ্নি শিখা বাহিৰ হয়।
22 তাৰ ডিঙিত বল থাকে,
আৰু ত্ৰাসে তাৰ আগত নাচি থাকে।
23 তাৰ গাৰ ওলমি থকা ভাগ ডাঠকৈ লগা,
সেয়ে তাৰ গাত আট খাই ধৰা, লৰাব নোৱাৰি।
24 তাৰ কলিজা শিলৰ নিচিনা টান, (সি ভয়হীন);
এনে কি, জাত শিলৰ তল চলাৰ নিচিনা টান।
25 যেতিয়া সি নিজে থিয় হয়, তেতিয়া বলৱানসকলেও ভয় পায়,
আৰু ত্ৰাসৰ কাৰণে বিতত হয়।
26 যদি কোনোবাই তৰোৱালেৰে তাক আঘাত কৰে, তেতিয়াও তাৰ একো নহব,
বা তালৈ যাঠী, কাঁড়, বা শেল মাৰিলে সকলো মিছা হব।
27 সি লোহাক খেৰৰ নিচিনা দেখে,
আৰু পিতলক পচা কাঠ যেন জ্ঞান কৰে।
28 ধনুৰ কাঁড়ে তাক খেদাব নোৱাৰে;
ফিঙ্গাৰ শিলবোৰো তাৰ আগত তুঁহৰ দৰেহে হয়।
29 সি গদাক ঘুলা যেন মানে,
আৰু সশব্দে ঘূৰি ঘূৰি অহা বৰছাৰ শব্দত সি হাঁহে,
30 তাৰ তল ভাগ ঘেৰ থকা খোলাৰ নিচিনা;
সি বোকাৰ ওপৰেদি যাওঁতে মৰণা মৰা যন্ত্ৰ যেন হয়।
31 সি অগাধ জলক, উতলোৱা কেৰাহিৰ পানী যেন কৰে,
আৰু সমুদ্ৰক সুগন্ধি তেল যেন কৰে।
32 সি নিজৰ পাছফালে থকা বাট চিকমিকীয়া কৰে,
আৰু অগাধ জলক তাৰ পকাচুলীয়া যেন বোধ হয়।
33 ভয়হীন ৰূপে স্ৰজন কৰা,
তাৰ তুল্য কোনো জন্তুৱেই পৃথিবীত নাই।
34 সি সকলো উচ্চ পদাৰ্থলৈ চাই থাকে;